چها ر شنبه بیست و هشتم حوت مطابق نزدهم مارچ 2014

قیام خونین 24 حوت هرات

قسمت ششم

آرامش قبل از طوفان

به گفتۀ صاحب نظران ، قیام بیست و چهارم حوت مردم ما با اهدای حدود بیست و پنج هزار شهید، حرکتی است که اساس و بنیاد یک تغییر و تحول در افغانستان را شکل داد. قیامی که از دهات و قصبات دور و نزدیک آغاز و به سرعت غیرقابل پیش بینی شهر را در نوردید، قیامی که بر مبنای ایمان و عقیده و با طنین الله اکبر به پیش رفت و با چنان سرعتی بساط جباران و ظالمان و فرعونیان قرن بیستم را برچید که برای هیچ کسی قابل تصور نبود؛ حتی برای آن قدرت شیطانی که هیچ حریفی را برای خود تصور نمی کرد. کاسگین و نورمحمد تره کی هر دو به وحشت افتادند ویکی از دیگری طلب کمک می کرد، اما آواز و صدای ( کمکی ) را که دیر شده و کار از کار گذشته است . حالا مردم مسلمان ما مصمم اند که تا بساط این ایادی بیگانه را از کشور برنچینند؛ یعنی تا پایان ماجرا و دادن جان های شیرین شان از پا نمی نشینند.

آن ها مدت هاست که در انتظار چنین روزی بوده اند روزی که با ایادی شیطان پنجه نرم کنند و نشان دهند که به آسانی به کسی اجازه نخواهند داد که به دین و اعتقادات و کلتور و فرهنگ و به ساحت ناموس و زندگی شخصی ایشان تجاوز کند.

این ایادی بیگانه ( خلق و پرچم ) با حمایت مستقیم باداران و مستشاران روسی، هرات را تختۀ مشق ومیدان کارزار خود قرار داده بودند تا از این محیط، طرح های شیطانی و افکار و اندیشه های پوچ و بی معنی و مردود خود را به سایر نقاط افغانستان صادر کنند.

اولین جرقۀ جهاد و قیام

اولین قیام و خیزش مردمی از قریۀ سلیمی و دادشان در السوالی پشتون زرغون ( شافلون ) یکی از قریه های دور افتادۀ هرات آغاز گردید، بصورتی که تعدادی از این عناصر ماجراجو و آشوبگر( خلق و پرچم ) به همراهی تانک ها و زره پوش ها و افراد تا دندان مسلح، قریۀ سلیمی را هدف قرار داده و تلاش نمودند تا مردم را دریک اجتماع حزبی جمع آوری نمایند، تا اهداف خائنانۀ حزب خود را ( که در اساس همان ایدۀ مارکسیسزم- لنینیزم است ) به ایشان برسانند.

اما مردم مسلمان و با دیانت ما که از ماهیت و اهداف این گروهک آگاهی داشتند، از شرکت در اجتماع اِبا ورزیده ولی این ها بدون اجازه به خانه های مردم داخل گردیدند و به تهدید و تخویف مردم پرداختند؛ اما مردم متدین و باناموس سلیمی دانسته بودند که هدف اصلی از دایر کردن این اجتماع یک توطئه است؛ و بناءً با همین انگیزه، درگیری آغاز و اما مردم بی وسیلۀ ما با مشت آهنین و سلاح گرم و توپ و تانک روبرو گردیدند، که در این معرکه تعداد زیادی از هموطنان عزیز ما شهید و زخمی گردیدند.

بنا بر آمار، تعداد تلفات مردم دریک روز حدود سی و چند نفر از ساکنین بی دفاع آن قریه است؛ وحشیانه تر این که به تعداد زیادی از اهالی آن قریه را دستگیر و سوار بر هلیکوپتر کرده و برای تنبیه مردم و ایجاد رُعب و ترس از هلیکوپتر به زمین پرتاب می نمودند.

این اولین قیام خونین و اولین عکس العمل وحشیانۀ بود که به سرعت در بین هرات پخش و نشر گردید.

در تاریخ 18 حوت مردم غیور، مؤمن و متدین غوریان در اثر تلاش های شبایه روزی قاری ابوبکر خان و همکاری خواجه ذبیح اله و ده ها تن از مبارزن و مجاهدینی که بعداً به فرماندهان معروف و مشهوری بدل شدند، قیام نمودند، قیامی عمومی که در آن جمع کثیری از اهالی غوریان شرکت کردند و در این قیام تعداد زیادی از اهالی محل در اثر بمباردمان های وحشیانه شهید و تعداد بیشماری هم زخمی شدند.

در تاریخ 19 حوت مردم ایثار گر و مجاهد زنده جان قیام نمودند و همان گونه با تانک و توپ و مسلسل روبرو گردیدند که جمع کثیری از مردم ما شهید شدند.

در روز بیست و پنجم حوت که به پنجشنبه خونین معروف است هزاران تن ا ز مردم ایثارگر و فداکار هرات از همه دهات و قصبات و السوالی های دور ونزدیک با چوب و چماق و بیل و کلنگ و با نعره های الله اکبر و همراه با بیرق های سبز، به اشتراک موی سفیدان، بزرگان و سران و رؤسای قوم دورهم جمع گردیده، متحد و یکپارچه و یکصدا به تانک ها و ذره پوش های غول پیکر روس هجوم برده بدون ترس و رُعب و وحشت به پیش رفتند و با ایمان و عقیده و با تبعیت از نیاکان مبارز و مجاهد خود آمادۀ قربانی گردیدند . و کشته دادند و زخمی و معلول شدند، درحدی که جاده ها ازخون شان رنگین و بیمارستان ها و خانه ها از زخمی ها پُرو لبریز گردید.

در صبح هنگام مردم شرق السوالی انجیل خصوصاً مردم و اهالی ترکان و نوین و سروستان ، تجمع بزرگی را در قریۀ سروستان تحت راهنمائی حاجی میرزا یکتن از سابقه داران نهضت، گل احمد خان سروستان، عبدالقیوم ترکان، و جمع کثیری از مردم محل براه انداخته تا با بیرق ها و شعارها و نظم خاصی به مردم شهر به پیوندند، همین که به راه افتاده و به نواحی زیارت امام زیدعلی رسیدند ، قوای زمینی وهوائی، با تمام توان به سرکوب آن ها اقدام و از کشته ها پُشته ساختند و همان است که بشمول حاجی میرزا جمع کثیری از اهالی در کنار مزار امام زیدعلی سروستان جان های شیرین خویش را از دست دادند . ادامه دارد .