دوشنبه بیست و ششم حوت مطابق هفدهم مارچ 2014
قیام خونین بیست وچهارم حوت هرات
قسمت چهارم
کودتای هفت ثور و آغاز بحران در کشور
آن زنگ های خطری را که در طی سال ها، خصوصاً سال
های دهۀ دیموکراسی و پس از آن توسط آزادی خواهان، میهن دوستان، اهل علم و ایمان و
برادران مسلمان به صدا در آمده بود و کسی به آن توجه نکرده بود بالآخره در شب و
صبح هفت ثور 1357 به صدا در آمد و یکباره کشور به خواب رفته و غافل از طرح و دسیسه
و توطئۀ شصت سالۀ دشمنان به سرنوشتی دچار گردید که دنیا را به حیرت انداخت
.
گروهک های که در داخل نظام داؤد دیوانه ( از وزارت
تا اردو و امنیت ) جابجا گردیده بودند نهایتاً دست به کودتای وحشتناکی زده و رهبر،
رئیس، آقا و بادار خود داؤد خان را باخانواده و فامیل و حتی اطفال معصوم و مظلومش
به خاک و خون کشاندند . چیزی را که جزء سیاست ها و پالیسی های این گروهک های چپ
است که نه تنها با دشمنان خود وحشیانه برخورد می کنند؛ بلکه برهمسنگران و رفقا و
بزرگان و رهبران خود هم هیچ گاهی ترحم ننموده و نمی کنند . مانند حاکمان جنگل.
همزمان با فضای دهشت و وحشتی که پس از این کودتا ،
در سراسر افغانستان ایجاد گردیده بود ودر نتیجه تعداد زیادی شهید، جمع کثیری زندان
و اما افراد بی شماری هم جهت نجات خود از مهلکه به این سو و آن سو پراگنده و
متواری و همچنین جمع چشم گیری از بزرگان و موی سفیدان و برادران یا به ایران و یا
به پاکستان مهاجر گردیدند . از جملۀ اولین ها می توان جناب آقا صاحب کبرزانی ،
مولوی صاحب عبدالصمد خان و آقای دلجو را نام برد که قبل از قیام 24 حوت 1357 به
پاکستان مهاجر گردیدند و تا زمان قیام 24 حوت هرات در همانجا ماندند
.
قبل از قیام 24 حوت هرات؛ رهبری جهاد، پس از آن که
جبهۀ وسیع ملی تشکنل دادند، صبغت الله مجددی را به صفت رهبر جبهۀ نجات ملی
افغانستان منسوب نمودند، نامه های اعلام جهاد را که به فتوای علمای بزرگ افغانستان
و سایر کشور های اسلامی صادر گردیده و به امضای صبغت الله خان مجددی رسیده بود به
هرات ارسال و طی این نامه از مردم مسلمان و مبارز و مجاهد هرات خواسته شده بود تا
بدون شک و تردید به جهاد خود وجهۀ شرعی داده و مبارزات خود را بصورت اصولی آن آغاز
نمایند .
برادری که وظیفۀ ارتباط داخل و خارج را به عهده
داشت برادر مجاهد و مبارز و کسی که از طفولیت تا همین حالا زندگی را درپاکی و
صفائی، همراه با خلوص نیت و وفاداری به اسلام و مسلمین سپری کرده است، برادر عزیز،
گل اعلم اعلمی است که از افتخارات آن دوران است. وی برای این که مورد سوء ظن قرار
نگیرد، معلولی را با خود به قندهار و کویته و از آن جا به پشاور می آورد و می برد
. این مأموریت خطیر و مهم را بالوسیلۀ فرد معلولی که باید اکثر اوقات به شانۀ خود
حمل می کرد ، بیانگر آن است که بدون ایثار و فداکاری ، هدف و آرمان ، عقیده وایمان
کامل مقدور نیست.
آغاز فتنه و فسادی که کشور را به آشوب کشاند
همین که روس ها موزیانه آمدند و دروازۀ افغانستان
را از طریق گروهک ها و عمال خود گشوده و آن ها را بر افغانستان حاکم گردانیدند،
این ها ( گروهک های وابسته ) با همه توان خود کوشیدند تا اهداف کشور حامی خود (
شوروی ) را با قصاوت و بیرحمی بی سابقۀ در افغانستان پیاده کنند؛ و از هرات چنین
برداشتی داشتند که این مردم یا فرهنگی و یا زراعت پیشه و مالدار اند، وبناءً توان
مخالفت و مقابله با آن ها را نخواهند داشت، زیرا اگر فشاری بر آن ها وارد گردد؛ نه
کوه و برزنی وجود دارد، که به آن پناه برده و از آن جا در برابر شان قرار بگیرند و
نه هم پناهگاه دیگری خواهند یافت تا از آن جا علیه آن ها قیام و یا حرکتی را براه
اندازند ؛ بناءً با تمام توان اهداف خود را درمدت زمان کمی در هرات پیاده نمودند.
دربیشه گمان مبر که خالی است
شاید که پلنگی خفته باشد
هرات در آن ایام از تب و تاب دیگری حکایت داشت، مردم
خود را در چند قدمی یک هیولای می دیدند که هر لحظه آمادۀ حمله بود، هیولای که
هفتاد سال است دهمسایگی ایشان ، همه دور و بر خود را بلعیده است.
از لحظۀ سلطه و حاکمیت این باند تبه کار( حزب
دیموکراتیک خلق )، که از پیش مرگان آن ( هیولا ) بودند، مردم لحظۀ آرامش و خواب
راحتی را ندیده بودند و بناءً خود را برای یک حالت استثنائی آماده می کردند.
استاد محمد افضل شهیر، شهید قاری ابوبکر غوریانی ،
مولوی بهاءالدین واعظ مسجد جامع بزرگ هرات ، از سران و بزرگان قوم و از جملۀ ده ها
کسانی بودند که برای یک حرکت و قیام مردمی و برای دفع این فتنه و فسادی که کشور را
فرا گرفته است؛ با هم در تماس بوده و شوری تشکیل داده که بعد ها بنام شورای شهری
معروف شد و چنانچه لحظۀ را از پا ننشستند .
آقای شهیر، عالم و دانشمند و حافظ قرآن و ازفارغان
دوره های اول فخرالمدارس، کسی که زندگی را درسایۀ قرآن سپری کرد وپس از کودتای هفت
ثور به تنظیم و سازماندهی مجاهدان پرداخت، و کوشید تا با مشوره و ارتباط نزدیک با
هم سنگران و دانشمندان و شخصیت های مهم دیگری که تعداد شان در سطح افغانستان کم
نبود، با تمام توان راه را برای یک تغییر و تحول درهرات باز نموده و با تلاش های
شبانه روزی به تنظیم و سازماندهی مردم و مجاهدین پرداخت و تا جایی که مشهود است،
نقش عمده و برجُستۀ در هدایت، راهنمائی و رهبری انقلابیون 24 حوت هرات ایفا کرد.
استاد قاری ابوبکر خان غوریانی ریاضی دان معروف
هرات و حاجی قاری عزیزاله خان و ده ها استاد والا مقامی که در طول زندگی، دراین
خطۀ مرد خیز به خدمت اسلام ومسلمین قرار داشته و در برابر رژیم فاسد وقت و بی بند
و باری و فساد و عیاشی مبارزه نموده و لحظۀ آرام ننشستند.
( ادامه دارد ) بهاءالدین ضیایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر