نامۀ
سرگشاده به:
برادران........
قسمت
چهاردهم
بسم الله
الرحمن الرحیم
وعدالله
الذین آمنوا.....
« خداوند به کسانی ازشما که ایمان آورده اند
وکارهای شایسته انجام داده اند، وعده می‌دهد که آنان را قطعاً جایگزین (پیشینیان،
و وارث فرماندهی و حکومت ایشان) درزمین خواهد کرد (تا آن را پس ازظلم ظالمان،
درپرتوعدل وداد خود آبادان گردانند) همان گونه که پیشینیان (دادگرومؤمن ملّت های
گذشته) را جایگزین (طاغیان و یاغیان ستمگر) قبل ازخود (درادوارواعصاردور و درازتاریخ)
کرده است ( وحکومت و قدرت را بدانان بخشیده است). هم چنین آئین (اسلام نام) ایشان
را که برای آنان می‌پسندد، حتماً (در زمین) پا برجا وبرقرارخواهد ساخت، و نیز خوف
و هراس آنان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌سازد، (آن چنان که بدون دغدغه و دلهره
از دیگران، تنها) مرا می پرستند و چیزی را انبازم نمی‌گردانند. بعد ازاین (وعده
ای راستین) کسانی که کافرشوند، آنان را کاملاً بیرون شوندگان (از دائره ی ایمان
واسلام) بشمارند (و متمرّدان و مرتدّان حقیقی می باشند ).» النور: 55
آن معضلاتی که ما ومردم ما وجامعۀ ما را به
پریشانی های عدیدۀ دچارکرده است، کلید حل آن دراختیارپروردگارودرنهایت بدست من
وشماست واگرما، انسان های پایبند اصل واصول می بودیم وطبق دستورات الهی وبا رعایت
اصول انسانی واخلاقی عمل می کردیم اولاً به این معضلات گرفتارنمی گردیدیم، وبازهم
که گرفتارگردیده بودیم اگردرجستجوی راه حل اساسی ( تسلط برهوی وهوس وپیروی ازاوامرونواهی
پروردگار) برای آن می بودیم، می توانستیم راه علاجی برای آن ها پیدا کنیم.
خداوند می
فرماید: والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا...
« کسانی که برای (رضایت) ما به تلاش ایستند و
در راه (پیروزی دین) ما جهاد کنند، آنان را در راه های منتهی به خود رهنمود (و
مشمول حمایت و هدایت خویش) می‌گردانیم، و قطعاً خدا با نیکوکاران است (و کسانی که
خدا درصف ایشان باشد پیروز و بهروزند ).»
دنیا محل
امتحان وآزمایش انسان است، واین امتحان ازروزهای نخست زندگی انسان آغازوتا پایان
عمرش ادامه می یابد. امتحان ازهمه چیزوخاصتاً ازچیزی که انسان مدعی آن است،
بظورمثال: انسانی که مسلمان است، هرگاه ازوی سوال کنند که چه می خواهد وچه تصمیمی
درزندگی دارد شاید بگوید که می خواهم تا مسلمان زندگی کنم، ولی معلوم نیست که آیا
مطابق به هدف وآرمانی که دارد عمل می کند ویا خیر؟
انسان ترکیبی است ازروح وجسم، وپروردگاراورا
ازظاهروباطنی برخوردارکرده است که ظاهرش جسم وصورت وباطنش ( که نفس، جان، دل و روح
گفته اند) سیرت انسان را به تصویرمی کشد وهمان گونه که پروردگارجسم وصورت انسان را
زیبا وشایسته آفریده است، که آنرا حُسن خَلق گویند، سیرتش را هم بوجه احسن آفریده
است، که آنرا حُسن خُلق ( خُلق نیکو) گویند.
همان گونه که جسم وازجمله صورت انسان مثل چشم،
ابرو، بینی، لب، دهان وغیره، درجایگاهش زیباست، وبا ایمان بخدا ورعایت دستورات
الهی وحفظ بهداشت؛ اگرانسان درحفاظت وسلامتی آن ها بکوشد، همیشه راحت وآرام است وبرزیبائی
آن ها افزوده می گردد؛ ولی هرگاه تغیری دروضعیت طبیعی هریکی ازآن ها بوجود آید ویا
یکی ازآن ها آسیب ببیند ویا آن را انسان ازدست بدهد؛ مثلاً چشم، دندان( نظافت
وحفاظت آن ها را رعایت نکند) ویا رخسارانسان با زخمی لکه دارگردد، دراین حالات
انسان زیبائی خود ویا صورت خود را ازدست داده، وصورتش دارای عیب ونقص می گردد، به
همین ترتیب سیرت ویا باطن انسان است که پروردگارآن را با الطاف بی پایان خود به
انسان اعطا کرده است مانند: عقل وفراست، تفکروتعقل، ضمیرووجدان، عزم واراده، شهامت
وجرأت، حرکت وجنبش، و.... واگراین خصلت ها با ایمان به خدا همراه گردد ترکیبی می
گردد که با بهترین خوی وخصلت های انسانی مزین می گردد، مانند: زهد وتقوی، حلم
وبردباری، شجاعت ودلیری، عدالت وانصاف، جوانمردی وکرم، ثبات وپایداری، عفو وگذشت،
صبروتحمل وده ها خصلت عالی انسانی که سیرت انسان مسلمان را تشکیل می دهد، زیبائی
های صورت بقدری دل انگیزونشاط آفرین است که گاهی سبب می شود تا انسان مفتون وشیدای
آن ها گردد، به همین صورت آن زیبائی های سیرت هم بحدی جالب وجذاب است که درخیلی
موارد دیده می شود که انسان هایی نه تنها خوش صورت، بلکه خوش سیرت به بهترین
وپرجاذبه ترین ومحبوبترین انسان ها تبدیل گردیده اند، تاجائی که افراد وجمعیت ها
وملت های زیادی حاضرگردیده اند که جان خود را هم درپایی آن ها قربانی کنند. درخیلی
ازموارد پیش آمده است که انسان با یکی ازاین صفات عالی انسانی مثلاً: خُلق وخوی
نیکو، رحم وعطوفت، ایثاروفداکاری، وفا به عهد وپیمان، وشهامت وجرأت و.... توانسته
است تا ده ها وصدها وهزاران انسان را شکارسیرت نیک وشایستۀ خود گرداند، وبرعکس اگراین
خصائل عالی انسانی اش ضعیف ویا آن که هریکی از آن ها را به نحوی ازانحا ازدست بدهد
ودرنهایت به یکی ازاین بیماریها دچارگردد؛ مانند: کبروغرور، بخل وبغض، مکروحیله،
کینه وانتقام و...به لجنزاری روبرومی گردد که آنگاه همه چیزش را....
لقد خلقنا
الانسان فی احسن تقویم.
« ما انسان را ( ازنظر جسم و روح) دربهترین
شکل و زیباترین سیما آفریده‌ایم.» سورۀ التین: 4
اسلامی که همۀ خیروبرکات وهمۀ ارزش های والایی
انسانی واخلاقی را باخود دارد، به همان پیمانه انسان را به مبارزه و مقابله و
رویاروئی با هرگونه غرایزلجام گسیخته ونا هنجار، بی بند وباری وفساد، خوشگذرانی
وعیاشی، سد شکنی وتعصبات ودرنهایت، سقوط درلجنزارارتداد فرا می خواند؛ اگرانسان
کمی ازخواب غفلت بیدارگردد وبه اسلام نه تنها روی آورده بلکه به ریسمان الهی چنگ زند
وازخداوند بزرگ طالب مدد گردد؛ بزرگترین مؤفقیت هایی را درزندگی نصیب گردیده
وبرمعضلات عظیمی فایق می آید.. افسوس که.... دنیا طلبیدیم وبه مقصد نرسیدیم – آیا
چه شود عاقبتی نا طلبِ ما
« اسلام عبارت است از« تسلیم وامتثال» یعنی
پذیرفتن امرونهی امرکننده، بدون اعتراض، واین دین ازآن جهت « اسلام » نامیده شده
است که اطاعت امرخدا وتسلیم شدن به فرمان خدا، لازمۀ آن است بدون اعتراض.»
اسلام برپنج بنا ( ستون ) استواراست واولین آن
ایمان به خدا یعنی پذیرفتن قلبی کلمۀ طیبه وکلمۀ شهادت (یقین) واقراربرزبان است.
واقامت نماز، وادای ذکات، وروزۀ رمضان، وحج بیت الله شریف.
ایمان هم با شش اصل استواراست که ایمان به خدا
(ج)، ایمان به ملائکه، ایمان به کتاب های خدا، ایمان به پیامبران الهی، ایمان به قدرخیرو
شروایمان به روزآخرت.
ایمان با عمل است وعمل انسان بیانگرومبیِّن
ایمان انسان است. واسلام هم با رعایت اصول واساسات آن (پنج بنا ) استوارمی گردد
یعنی تحقق پیدا می کند.
گفتاروکرداردوپدیدۀ ایست که یکی مکمل دیگری
است، گفتاربدون کرداربی مفهوم وبی معنی است وکرداربدون عقیده وایمان هم، ارزش دنیائی
دارد؛ اما هیچ بهرۀ اخروی بهمراه ندارد. یعنی نزد پروردگارازهیچ ارزشی
برخوردارنیست.
پروردگارمی فرماید: لِمَ تَقُولون ما لاتفعلون
.
« ای مؤمنان! چرا سخنی (به دیگران) می‌گوئید
که خودتان برابرآن عمل نمی‌کنید؟» یعنی چیزی را که انجام داده نمی توانید، وعده ندهید
ویا نگوئید.»
وپروردگاردرآیات 2-3 سورۀ عنکبوت می فرماید:
« همین که گفتید ما ایمان آوردیم، فکرمی کنید
که ما شما را به حال شما رها کرده ومورد امتحان قرارنمی دهیم، نه بلکه شما مورد
آزمایشات سخت قرارمی گیرید تا مردمی که راست می گویند ازمردمی که دروغ می گویند
ومردم خبیث ازمردم طیب شناخته شوند. »
آب درکوزه
وما تشنه لبان می گردیم – یاردرخانه وما گِرد جهان می گردیم
اسلام اگرآن گونه که هست به اصول واساستش عمل
گردد، چنان تحولی را درزندگی فرد واجتماع بوجود می آورد که قابل تصورنیست، مشکل
عمده درعمل به آن است. شاید افرادی استدلال کنند که این پریشانی ما ناشی ازعدم علم
وآگاهی ما ومردم ما ازدین ما است! این استدلال نمی تواند قابل قبول باشد، زیرا
همان اسلامی که درطی قریب به دودهه جهان شمول گردید وآن هم بالوسیلۀ تعدادی اندک
وانگشت شمار. ( کم من فِئةٍ قلیلةٌ...)
« چه بسیارند گروه های اندکی که به فرمان خدا
(توفیق نصیب شان شده است و) بر گروه های فراوانی چیره شده‌اند. و خداوند با
بردباران (و درصف استقامت کنندگان) است.» بقره: 249
اما آن ها کسانی بودند که آن چه را دیده ویا
شنیده ویا اخذ می نمودند، با یقین وتوکل، صداقت واخلاص، تواضع وفروتنی، ثبات
وپایداری ، وبا اعتماد به نفس وعزم وارادۀ قوی، وبا فرجام اندیشی ورعایت عهد
وپیمانی که بسته بودند، بلا درنگ به آن عمل نموده و درزندگی خود ونزدیکان وبرادران
خود عملی می ساختند.
اِنما کان
قول المؤمنین اذا دعوا الی اللهِ ...
« مؤمنان هنگامی که به سوی خدا ورسولش
فراخوانده می شوند تا میان آنان داوری کنند، سخن شان تنها این است که می گویند:
شنیدیم واطاعت کردیم ورستگاران واقعی ایشان اند وهرکس ازخدا وپیغبرش پیروی کند
وازخدا بترسد ( پرواکند یعنی بی پروائی خدا را نکند ) وازاوبپرهیزد،این چنین کسانی
به مقصود خود رسیدگانند.» ( ادامه دارد)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر