8 – 1 - 2018
جریان قدس
وحمایت جهانی ازجنبش فلسطین
استفادۀ ابزاری
....
قسمت سوم
بسم الله
الرحمن الرحیم
ولایجرمنکم
......مائده: 8
« ای کسانی که ایمان آورده اید! همواره برای خدا قیام کنید، وازروی عدالت، گواهی دهید! دشمنی با جمعیّتی، شما را به گناه و ترک عدالت نکشاند! عدالت کنید، که به پرهیزگاری نزدیکتر است! و از( معصیت ) خدا بپرهیزید، که ازآن چه انجام می دهید، با خبر است! »
سالی که نیکوست ازبهارش پیداست
ازروزی که گروهی بنام اسرائیل در1963 به سرزمین فلسطینیان مظلوم حمله کرد ومناطق وسیعی را اشغال وسپس سرزمین های زیادی ازکشورهای مختلف منطقه را تحت قبضۀ خود درآورد، ودرآن مرزوبوم جهنمی برپا کرد، جائی که پیروان همۀ ادیان ابراهیمی، مانند سایرکشورهای اسلامی وازجمله لبنان با هم درصلح وصفا، وآرامش وآسایش تمام زندگی می کردند وفضای اعتماد واطمینان، صدق وصفا، وفا به عهد پیمان، رعایت حقوق یکدیگر، شرافت وبزرگواری، انعطاف پذیری وهمنوائی، وتساهل وتسامح وتساند و... برآن سرزمین حاکم بود؛ ملیون ها انسان را درکشورهای منطقه وجهان آواره ساخت بگونۀ که ازسیل آواره گان، اردوگاه ها ساخته شد وتنها دراردوگاه های صبرا وشتیلا سه ونیم هزارمهاجروآوارۀ فلسطینی قتل عام شد، اما با وجود این دهشت وحشتی که براه انداخت وتا امروزهم ادامه دارد وگاه وبیگاه ازکشته ها پُشته می سازد، تاهمین اکنون یک ملت مظلوم درتحت محاصره ودربدترین شرایطی که درسطح جهان بی سابقه است ازهمه چیزخود محروم اند.
این فلسطینی هایی را که اگرگروه های انقلابی،
قوی وقدرتمند شان را مارک این وآن زده کنارگذاشته ونا دیده گرفته اند، گروه های که
برای حق مسلم خود وبرای زنده ماندن ودفاع مشروع ازخود ومردم خود، وقریه
وشهرودیارخود دست وپنجه نرم می کنند، پس اگرراست می گویند، چرا احزاب ضعیف وجناح
های دیگری مانند جنبش فتح که مورد قبول بیشترسران وزعمای کشورهای عربی هستند؛
کسانی که به هرصلح ومصالحه وسازشی حاضروآماده بوده وهستند، برای آن ها بهای قایل
نشدند، این رژیم حاکم برتل ابیب نه تنها با آن گروه های انقلابی بلکه با هیچ گروه
ودستۀ حاضربه مذاکره ومصالحه نبوده ونخواهد بود زیرا این نظام با استفاده ازموقعیت
وفرصتی که بدست آورده وبا این حمایت های بلادریغ برخی کشورها، درحالی که خود را به
دین وآئین وملتی نسبت می دهد ومظلوم نمائی می کند وبدینوسیله به جنگ ادیان ( اسلام
ویهودیت ) متوصل گردیده است تا با استفاده ازآن به اهداف خطرناکی که درنظردارد
نایل گردد، این رژیم با یاسرعرفاتی که آمادۀ هرنوع سازش ومصالحه بود، تا لحظات
پایان عمرش حاضربه مذاکره ومصالحه نشد، وبا این محمود عباسی که به هرنوع مذاکره
ومعاملۀ آماده بوده وهست، به هیچ معیاری آمادۀ صلح وسازش ومذاکره نگردید وطوری که
ملاحظه می گردد بغیرازسلطۀ کامل برسرزمین های فلسطینی به هیچ چیزدیگری راضی نیست.
رژیمی که تا امروز، به هیچ طرح وبرنامۀ اصلاحی وبه هیچ میانجگیری بین المللی وبه
هیچ قطع نامۀ سازمان ملل وسازمان های حقوق بشری وعفوبین الملل جواب مثبت نداد، به
حرف ها وتوصیه های وپیشنهادات پاپ رهبربا نفوذ کاتولیک های جهان وحتی یهودیان
بیشماری که این سیاست زورگوئی وزورگیری را تقبیح می کنند وآن را خواست ملت یهود
نمی دانند هیچ ارزشی قایل نشد وهیچ کسی را هم اجازه نداد تا دربرابرش قرارگرفته
واغراض واهدافش را زیرسوال ببرد.
این سوال مطرح است که آیا تا بکی می خواهد به
این وضع دهشت ووحشت ادامه داده ونظامی گری، سرکوب وجنگ را انتخاب کند، وآیا نمی
داند که بایک اندیشه وعقیده ای روبروگردیده است که با زندان وتروروکشتن وآواره
ساختن غیرممکن است که به اهداف خود برسد؟ آیا نمی داند که ملیون ها مسلمان درسراسر
جهان اگرکارعاجلی ازدست شان ساخته نیست، شبانه روزی برای پیروزی فلسطینیان ونابودی
دشمنان شان دست دعا بسوی پروردگاربلند می کنند؟ آیا می داند که باخشم وخشونت، کینه
وانتقام، ومکروحیله نمی تواند دوام بیاورد؟ و تا بکی می خواهد که درپناه وسایۀ دین
قرارگرفته وعلیه دین وادیان توطئه کند؟ وآیا تا بکی ازدین سؤاستفاده می کند
وپیروان ادیان را به جان هم می اندازد؟ وآیا می تواند با حصارودیوارهای آهنین؛
امنیت ودرنهایت آرامش آورده ومی تواند سرنوشت ملیون ها آواره را نادیده گرفته وبه
این وضع آشوب وفتنه ادامه دهد؟ وایا این وضعیت با هیچ یکی ازارزش های والای انسانی
مطابقت دارد؟ آیا این مشکل اسرائیل وفلسطینیان با زدن وکندن وکشتن وویرانی ونابودی
حل می گردد؟ وآیا این اتفاقاتی که درطی سالیان اخیرازاِعمال زوروقدرت درجهان شاهد
آن بوده وهستیم، مانند لشکرکشی شوروی به افغانستان و....وپیامد ها وناکامی های آن
درس عبرتی نگردید؟ آیا به انجام وپایان وفروپاشی حصارکشی ها ودرنهایت به دیوارهای
بتونی بین آلمان فکرکرد؟ آیا این جریان فلسطین وطغیان وتجاوزی که درآن سرزمین صورت
گرفت، یکی ازانگیزه های روس ها به اوکراین وسوریه نمی تواند، تلقی گردد؟ وآیا گاهی
هم به پیامد های کوتاه مدت ودرازمدت این اقدامات واین موقف گیری ها
دربرابرفلسطینیان وجهان عرب واسلام ودرمجموع دربرابرجهانیان فکرکرده اند؟ نه
پیامدی که ازطریق مبارزین ویا حکومت خود گردان فلسطین ونه هم امروزوفردا! بلکه
شاید ماه ها وسال های بعد که عقده ها وکینه ها متراکم گردیده وبحال انجماد
ونهایتاً انفجاردرآید وآن هم نه توسط افراد ویا گروه ها ویا نهاد ها ویا دولت ها،
بلکه بالوسیله ای کسانی بچالش کشیده شده وانتقام گیری صورت بگیرد که برای هیچ کسی
باورکردنی نباشد وآن گاه فاجعه آفرین نخواهد بود؟ وفقط یک راه صحیح ودرست درپیش است وآن این که با
تفکروتعقل، صبروتحمل، جوانمردی وکرم، عدالت وانصاف، عفو وگذشت، انعطاف پذیری
وایثار، وفرجام اندیشی ودرایت به این بحران جهانی وبه این معضلۀ انسانی وبه این
فاجعًه قرن بیستم، قرنی که اهل علم ودانش به آن مباهات می کنند خاتمه داد. ( ادامه
دارد)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر