نامۀ سرگشاده به:

برادران......

قسمت یازدهم

   واما با تآثروتاسف فراوان، با همه آن دستآوردهای عظیمی که درسطح منطقه وجهان ( ازبرکت جهاد) نصیب ما افغان ها گردیده بود وازمهاجرین ما هم به همان پیمانه دراین سرزمین ها استقبال دورازانتظاری بعمل آمد، وتعداد زیادی از افراد مخلص ومؤمن دست بکارگردیده درهمان اوایل آوارگی وهجرت به تأسیس مساجد مبادرت ورزیدند وبرخی دراین زمینه ها تا همین حالا هم با اخلاص تمام درخدمت اسلام ومسلمین اند ومؤفقانه هم عمل می نمایند اما برخی ازمساجد ما که باید مرکزتجمع وتعاون، اتحاد ووحدت، وبرادری واخوت می بودند، بالعکس دربعضی مساجد وخاصتاً دربرخی ازشوری های مساجد چنان حالتی ازاختلاف ونفاق استشمام می گردید که گوئی ازمسجد وماحول آن میدان جنگ ساخته اند که هرلحظه آتش آن همه را دربرخواهد گرفت، فاجعه ازآن جائی آشکارمی گردد که برخی مساجد برای قوم، ویا تبار، ویا گروه، ویا برای رهبرمشخصی تآسیس گردیده است نه برای خدا ودعوت بسوی خدا، وازهمه بدتراین که ما با خود اختلاف ونفاق، تعصب وتنگ نظری، فخرفروشی و خود محوری، افترا وتهمت، کینه وانتقام، همان بیماریهای که سبب شد تا همه آن دستآورد های عظیم اسلامی وجهادی ما ازبین رفته یا زیرسوال برود، این حالت غیرنورمال را با خود به ارمغان آوردیم، واین بیماری ها واین سییآت واین خوی وخصلت های زشت وناروا را به داخل مساجد وخانه های خدا هم کشاندیم و چیزی کردیم که هیچ کسی هم دربرابراسلام مرتکب نمی گردد، یعنی مردم را ازمساجد بسوی .... راندیم. درمساجد به این وآن (برادرمسلمان، ویا گروه های دیگری ) تاخت وتازکردیم و به این وآن توهین وتحقیرنمودیم وحتی طعن ولعن حواله کردیم وعناصرفرصت طلیی هم پیدا شدند که سرجنباندند وتشویق کردند ویا عناصرماجراجو وفتنه گری حمایت بی دریغ خود را ازما اعلام نمودند ویا افرادی موذی ودستوری وشیاطینی جنی وانسی التهاب آفرینی نمودند وما هم احساس آنرا نمودیم که شاید روش وکردارما نیک وشایسته و خدائی وازحمایت مردم برخورداروبا ذوق ملت برابراست. مسجد محل دعوت وارشاد بسوی خداست وآنهم دعوت وارشاد مردمی که شاید راه خطا واشتباه رفته وآرزو دارند تا راه نجاتی را جستجو کرده وازهمین روی به مسجد وخانه خدا روی می آورند تا با خدا تجدید عهد وپیمان نموده واظهارندامت وپشیمانی نمایند، آن احزاب وگروه های را هم که زمانی رودرروی یکدیگرقرارداشتیم، امروزنباید علیه آنها درمساجد ومراکزعبادی تبلیغات سؤصورت بگیرد زیرا جمع کثیری ازآن افرادی که خواسته ویا ناخواسته به آنسوکشانده شده بودند امروزبه اخلاص تمام روی به مساجد آورده ونمازها وعبادات خود را بصورت منظم بجا می آورند و تا جائی که من دیدم، جمع قابل توجهی ازاین گونه افراد، هم خود شان وهم فرزندان وهم خانواده هایشان روی به خدا آورده وغیرازنمازهای پنج وقت و روزۀ فرض به روزه های نفلی، وغیرازحج فرضی به ادای حج عمره مبادرت می ورزند که نباید مانع ورود شان به مراکزاسلامی ورو آوردن شان به ارزشهای والای اسلامی گردید، خصوصاً درمورد فرزندان شان اگرتوجه اساسی صورت نگیرد، شاید با این حالت تقابل، این نسل جدید هم به جهت هائی کشانده شوند که مسئولیت آن بگردن ما خواهد بود. وخصوصاً زمانی که این افراد وخانواده ها به این گونه مساجد روی بیاورند وبه بینند که مسجد نه خانۀ خدا بلکه خانۀ فلان قوم ویا فلان گروه ویا فلان مذهب مشخصی است وفقط برای آن هدف فردی وگروهی وقومی ومذهبی کارمی کنند، وازمسجد برای محاسبه وتصفیۀ حسابات شخصی وگروهی استفاده می کنند، غیرممکن است که بازهم به این دروازه روی بیاورند.

   مردم متدین وایثارگرما همانگونه که همیشه به هرندای خدائی لبیک گفته وبا تمام توان برای کمک وحمایت درراه خدا آماده بوده اند برای اعماروتآسیس مساجد درهمین سرزمین ها هم ازهمان روزهای اول لبیک گفته وحاضرگردیدند تا مبالغ هنگفتی را ازمخارج ومصارف یومیۀ خود کاسته ودراختیارمصدیان امورمساجد قرارداه ومساجد شانداروبزرگی را دراین سرزمین ها بنا نموده وبروی نمازگذاران بگشایند واما با تلاشهای نابخردانۀ که بالوسیلۀ عناصربی عاطفه وغافل صورت گرفت برخی ازاین مساجد به مراکزجناح بندی های نژادی، قومی، مذهبی وخصوصاً حزبی وگروهی درآمد وتکه تکه وپارچه پارچه شد، مساجد بزرگی که دراوایل احداث آن ها، صد ها وهزاران نمازگذاررا درخود جای می داد، به چنان وضعیتی گرفتارشد که درنمازهای پنج وقت به غیرازامام ودربرخی مساجد دراوقات مختلف نماز، هیچ کسی بشمول امامی موچود نیست ودرنمازهای جمعه هم بغیرازیکی دوصف، کسی روی بسوی مساجد نمی آورد، زیرا مساجد به سوی گروه ها ونژاد ها ومذاهب تغیرجهت داد وبجای دعوت به سوی خدا وتشویق مردم به رعایت اصول واساسات  دینی وشرعی وترغیب مردم به پیروی ازاوامرونواهی پرودگار، مردم را به سوی بُت کده های قومی ونژادی وگروهی فراخواندند، آنچه درداخل کشوراتفاق افتاده بود وسبب شد، تا به چنین بلای ( اختلاف ونفاق) گرفتاروبه آوارگی وذلت تن در دهیم واین عناصرفرصت طلب بازهم، همۀ این اوضاع آشفته، واین تشتت وپراکندگی را برآن همه ارزشهای والای الهی واسلامی ترجیح داده وازآن کردۀ خود نه تنها پشیمان ونادم نگردیدند بلکه با دامن زدن والتهاب آفرینی های عناصرموذی وشیطان صفت لبیک گفته به راه خود دراین گرداب متعفن وآلوده ادامه دادند.

   روی آوردن به مسجد وبه نمازوبه قبله (واحد) به این معنی است که به همۀ آن وابستگی ودلبستگی های فردی وجمعی وروابط وعلایق قومی ونژادی ومذهبی وگروهی باید پُشت پا زد وفقط  وفقط  به اسلام وارزشهای والای آن تکیه نمود ومتوصل شد. درغیرآن سبب می شود که باب اختلاف ونفاق بازگردیده و جمع کثیری ازمردم ما، ازمسجد روگردان ودرنهایت ازاسلام فاصله بگیرند. کسی پشتون وکسی تاجیک، کسی پاکستانی وکسی ایرانی، کسی سنی وکسی شیعه، وکسی فلان حزب وکسی از فلان حزب، زمانی که احساس گردد، این جمع ویا سران این مجموعه و یا اراکین این مسجد، خصوصاً امام این مسجد متعلق به یک جناح وبه یک قوم ویا به یک مذهب ویا به یک گروه متعلق است و برای همان هدف خود کارمی کند و ازمسجد ( خانه خدا ) برای اهداف فردی یا گروهی استفاده می کند بازغیرممکن است که کس دیگری به غیرازوابستگان و پیروان ایشان به این مسجد روی بیاورد، درحالی که مساجد خانۀ خدا وبرای همه مسلمین ومؤمنین به خدا وهرکس دیگری است که قصد روی آوردن به مسجد را داشته باشد اگرچه انسان نیک وشایستۀ هم نباشد وسوابق خوبی هم نداشته باشد.

    وازجانبی دربین این جناح ها واقشارمختلف حرف های زیادی است که اگررعایت نگردد باعث کشمکش واختلاف وروگردانی مردم ازمسجد می گردد. دربرخی ازمساجد، متولیان واراکین ومسئولین مسجد به گونۀ عمل می کنند که گوئی مسجد مال شخصی آنها است که این هم ضربۀ بزرگی به جایگاه ومقام مسجد که خانۀ خدا است وارد می کند زیرا اینگونه افراد، آنرا به محل ویا محدودۀ شخصی خود تبدیل نموده واین عمل ایشان باعث ناراحتی و بی علاقه گی خیلی ازنمازگذاران به مسجد خواهد گردید، درحالی که ایجاب می کند تا امام واراکین مسجد آنگونه عمل نمایند که هیچ کسی، ازهیچ جناح وازهیچ جمع وگروه ونژاد وقبیلۀ، اگرچه با افکارواندیشه های سران واراکین مسجد هم سازگارنباشند، بتوانند به مسجد آمده ودرآنجا با احساس امنیت وآرامش درنمازشرکت جسته وبا خاطرآرام نمازخود را ادا نمایند واین احساس برایشان دست ندهد که کسی ازحضورشان درمسجد، به دیدۀ مناسب برایشان نگاه نمی کند.

   قوم وتبار، گروه وحزب ومذهب اگربه خدمت اسلام، ورشد اندیشۀ اسلامی، وبرای اتحاد ووحدت مسلمین، وتقویت احساس برادری واخوت دربین مسلمین باشد خیلی هم خوب وباارزش ومفید است واگردرجهت تشتت وپراکندگی، اختلاف ونفاق، طغیان وتجاوز، خود بزرگ بینی وخود محوری ایجاد شده باشد ویرانگرومخرب است، که باید ازآن پرهیزکرد. (ادامه دارد)