ازدواج اصلی ازاصول فطری واعتقادی

قسمت پنجم

بسم الله الرحمن الرحیم

2-خلق وخوی خوش ومهرومحبت است با ایشان ( زن وفرزندان )، برمبنای ایثاروفداکاری که ایشان مستحق آن اند، زیرا بیشترزنها آن توانائی های لازم ( مقاومت کافی ) دربرابرمعضلات ومشکلات زندگی را ندارند وبزودی ازکوره درمی روند وعکس العمل نشان می دهند، وبناءً تحمل این وضعیت برمردان لازم است، یعنی تحمل رنج خانواده ( زن وفرزندان ) که باید با سعۀ صدرکه یک وجیبۀ مرد است، پاسخ داده شود.

پروردگارمی فرماید: وعاشروهن بالمعروف

                                 نساء: 19

   « با ایشان به نیکوئی زندگانی کنید.»

وبازهم خداوند (ج) می فرماید:.... واخذن منکم میثاقاً غلیظا....

                                                  نساء: 21

   «.... و (گذشته از این) زنان پیمان محکمی (هنگام ازدواج) از شما گرفته‌اند (و خداوند برابرآن، امر زناشوئی را حلال نموده است). عقد نکاح که عهد وپیمانی قوی ومحکم است شما را ملزم می سازد.

   این پیمان به این معنی است که باید با آنها به نیکوئی رفتارکنید، همانگونه که درزمان عقد نکاح ودراوایل زندگی زناشوئی باهم بودید، یعنی زندگی مالا مال ازالفت ومحبت وصمیمت باید ادامه یابد وبه هیچ ملحوظی آن فضای گرم وصمیمانه تبدیل به سردی وبی مهری ونارضایتی نگردد.واین وضعیت تا پایان زندگی ویا تا پایان زندگی زناشوئی باید ادامه یابد، یعنی اگرشرایطی هم پیش آید که بخواهید ازهم جداگردید جدائی نیز باید با روشی نیکووکریمانه انجام یابد.

   رسول اکرم ( ص) درآخرین لحظات حیات مبارک ودرآخرین کلام شان فرمودند:

   « نماز، نمازبگزارید وبندگان را نیکودارید ودرامورزنان ازخدای بترسید که ایشان امانتی نزد شما اند. باعهد وپیمانی که با خدا ( ج ) بسته اید ایشان را به همسری گرفته اید وبا کلمۀ الهی، آنها برشما حلال گردیده اند، وفرمودند ( ص ):

   « مردی که دربدخوئی همسر خویش صبرکند، حق تعالی وی را پاداشی مانند آن بدهد که به ایوب ( ع ) دربلا داد. وهرزنی هم که دربرابربدخُلقی شوهرخویش صبرکند حق تعالی وی را ثوابی مانند ثواب آسیه زن فرعون نصیب کند.»

   خوشخوئی آن نیست که ازرنج او( همسر) خود را درامان بدارید، بلکه آن است که رنج وی را محتمل شمرده ومتحمل شوید ودربی مروتی وخشم وی ازحلم وبردباری وعفووگذشت کاربگیرید، وبا اقتدا به رسول اکرم (ص)، که گاهی ازواج مطهرات جوابش را پس می دادند، ویکی ازآنها، روزتا به شب ازایشان (ص) فاصله گرفت، وبهمین گونه همسرحضرت عمر(رض) جواب سخنش را پس داد.

  رسول اکرم (ص) به عایشه ( رض) فرمودند: « من تو را همچنانم که ابوزرع، اُمَّ زرع را بود.»    گویند که یازده زن عرب دورهم جمع گردیدند وهریکی درمورد همسر خود چیزی می گفت، یکی ازخوبی های همسرخود می گفت ودیگری ازبدیهایش پرده می داشت وام زرع یکی ازآنها بود، واودرحمد وثناومدح شوهرخود مبالغه کرد. رسول اکرم (ص) خود وعایشه را به ایشان تشبیه فرمودند. وانس (رض) گفت: بخشاینده ترین مردمان بود برزنان وکودکان. 

    خانه وخانواده مهمترین وحساسترین کانون زندگی درحیات اجتماعی بشربحساب می آید که اگربرموازین وارزشهای والای الهی وانسانی بنا یافته باشد، میتواند بهترین دستأورد ها را برای انسان به ارمغان آورد واما اگربه این کانون حیاتی بی توجهی وازآن غفلت گردد واین اولین هستۀ زندگی اجتماعی بشربرمبنای حسن خلق وحسن ظن، دلسوزی وترحم، صدق وصفا، وفا به عهد پیمان، صبروتحمل، عفووگذشت، انعطاف ودوراندیشی، رعایت حقوق جانبین، درایت وتدبیر، انتقاد پذیری وحلم، ایثاروفداکاری، امربه معروف ونهی ازمنکر، متانت وعظمت روحی، تسامح وتساند وتساحل ودرک مقام ومنزلت خود وجانب مقابل، وده ها صفت دیگرعالی وانسانی بنا نهاده نشود بزودی دستخوش حوادث وانفاقاتی می گردد که با طراحی شیطان پیاده می گردد. زیرا راه شییطان برغرایزوحواس انسانی بازاست ومی تواند ازین طریق به جنگ انسان رفته وبرای شکست وخرابی وناکامی اش طرح های خود را عملی سازد.

   غرایزانسانیی که می توانند به اهداف شیطان مساعدت کنند، عبارت اند ازهواپرستی وخود خواهی، حسادت وزیاده طلبی، رقابت وهم چشمی، خوشگذرانی وعیاشی، سخن چینی ونمامی، بخالت وبغض، غیبت ودروغ، وبی حوصله گی وپرخاشگری می توانند راه را برای اهداف شیطان بازنموده وانسان را به ده ها معضلۀ که تصورش را هم کرده نمی تواند گرفتارنمایند.

   غرایزانسانی اگرتحت اداره ومدیریتی آگاه، معتقد ومؤمن قرارنگیرند خصوصاً آن غرایزی که دررابطه با خانه وخانواده ازاهمیت بسزای برخورداراند، مانند آن است که رهبری وادارۀ یک کشتی را انسانی بی دانش وبی تجربه،  بی حوصله وبی مایه، سفیه وجاهل ویا مغرور وبی پروا به عهده بگیرد که با هرفرازونشیب وبا هرتکان وطوفانی اداره ازدستش خارج گردد وکشتی با همه سرنشینانش به نابودی روبروگردد. بیشترمعضلات خانوادگی ازچیزهایی اندک آغازمی گردد وبه علت مدیریت نشدن آن به یک بحران عظیم می انجامد.

   حضرت عمرفاروق ( رض) با همه آن اُبُهت وآن جدیتی که درامردین وتأمین عدالت وانصاف داشتند، فرمودند:

   « شایسته است که مرد درمیان خانواده اش ازجهت رفتارنرم خوی، وبا مهرو محبت باشد همانند یک طفل، اما زمانی که دربین مردم وجامعه داخل می گردد، باید بعنوان مردی با درایت وبا انظباط وظائف خود را انجام دهد.» ( ادامه دارد)