نبرد پا برهنه ها

یادی ازجهاد  

قسمت نهم

   شفیق با شنیدن این حرف های جدید گفت : پس فعلاً ما ، در دوجهت کارخود را باید آغاز کنیم .

    یکی درجهت دشمن اصلی که باید ثقل کارما متوجه کوبیدن و افشای آن باشد .

   ثانیاً این که دررابطه با افراد مستقل و خارج از محدودۀ حرکت خود  که غیرمسئولانه عمل می نمایند ، باید شناسائی شوند و اولاً درجهت جلب و جذب وتوجیه آنها به خطوط جهاد تلاش کنیم و اگر به نتیجۀ نیانجامید درجهت افشا و نهایتاً طرد آنها ازصفوف جهاد اقدام مقتضی را انجام دهیم .

   این بود خلاصۀ حرفهای ایشان که به همین جا خاتمه یافت . آنها بلادرنگ وعده دادند که فردا خود را برای رفتن به داخل کابل آماده سازند .

   شفیق پس از دیدار دوستان ، نزد مسئول کل مراجعه نموده واز وی تقاضا نمود تا زمینۀ انتقال وی با ابزار و وسائل مورد نیاز وی به کابل را فراهم نماید . شفیق از وی خواست تا او را به چه نامی خطاب نماید . وی که انسانی مؤدب و با دانش به نظر می رسید جواب داد . من به صفت برادر تان به اسم یاسر یاد می شوم و به این اسم معروفم .

   یاسر شفیق را با تصمیم انقلابی و سرنوشت ساز وی تبریک گفته وبرایش وعده داد تا همه ابزارمورد نیاز بخش تبلیغات را برای وی فراهم نموده و در دسترس وی قرار دهد.

   یاسربلادرنگ اعضای شورای خود را جهت یک جلسۀ اضطراری فراخواند و در اولین لحظات آغاز جلسه از شفیق نیز دعوت بعمل آوردند تا در شورای مذکور شرکت نماید.

   شوری پس از شرکت شفیق درآن ، صورت فوق العادۀ بخود گرفت زیرا سایر اعضای شوری با شناخت قبلی که از عضو جدید خود داشتند و درجلسات قبلی صحبت های مفصلی درین زمینه صورت گرفته بود و همه انتظار چنین لحظۀ را می کشیدند با کلمات ادیبانۀ  یاسر به کار خود آغاز کرد.

   یاسر گفت : خوشوقتم ازاین که یکی از بهترین فرزندان صدیق اسلام ، عضو یک خانوادۀ شریف و نجیب کابل ، پسر یکی از نیکنام ترین افراد این مرز و بوم به  جمع ما پیوست و امروز به صفت عضو شوری او را  درکنار خود می یابیم ؛ ما تصور آنرا نمی کردیم که بز ودی چنین آرزوی برآورده گردد که به فضل و احسان پروردگار و به برکت جهاد خالصانۀ مردم مظلوم و مسلمان ما این آرزوی ما و سایر اعضای شوری برآورده گردید و مهم تر این که برادر شفیق ، همانگونه که قبلاً در موردشان صحبت گردیده بود به صفت فردی مؤمن و متعهد به ارزشهای والای اسلامی آماده گردیده اند تا امروز و فردا بلاوقفه عازم کابل گردیده و مأموریت جدید خود را در بین امواج متلاطم این طوفان عظیم آغاز نمایند.

   این اراده و تصمیم نه بر اثرفشار ویا خواهش و تمنای من و شما و نه بر اساس فیصلۀ شورای موجود بلکه بر مقتضای ایمان و اعتقاد وعزم و ارادۀ راسخ خود شان و رأی یکی ازبرادران همکار صورت گرفته است و من به نمایندگی از شما این فداکاری اسماعیل گونه را برایشان تبریک و تهنیت گفته و از خداوند بزرگ موفقیت روز افزون ایشان را تمنا می نمایم .

   رئیس شوری پس از معرفی شفیق اجندای جلسه را اعلام نموده و موضوع مأموریت جدید شفیق و درخواست های وی را درقسمت اخیر اجندا اعلام داشت .

   جلسۀ امروز از حال و هوای بخصوصی برخوردار بود زیرا که شفیق رنگ وجذابیت خاصی به آن بخشیده بود . صحبت ها تا ساعت ها ادامه پیدا کرد و هرکدام از اعضای شوری مطالب جالبی مطرح و موضوعات جدیدی را در دستورکار جلسه پیشنهاد نمودند .

   هنگامی که نوبت صحبت شفیق فرا رسید حاضرین در جلسه یکپارچه متوجه سیمای نورانی و جذَّاب شفیق گردیده و در انتظار شنیدن حرف های گیرا و دلنشین او بودند .

شفیق با معلومات کاملی که از جریانات تاریخی داشت چنین اظهار نظر نمود :

   قضیۀ افغانستان به این سادگی نیست که چند نفراز این سو و آنسو گرد آمده و زمام امور یک اردو و دولت و یک کشور را بدست گیرند و نام آنرا انقلاب بگذارند . این قضیۀ کوچکی نیست که افرادی از طریق کودتا قادر به اِعمال و مهارآن باشند بلکه هر گاه از جهات تاریخی بررسی کنیم می بینیم که دراین سرزمین شیران ، حتی قدرتمندان زمان نیز نتوانسته اند که به امیال ناپاک خود دست پیدا کنند بلکه پس از شکست های متواتر مجبور به ترک این مرزو بوم گردیده و با گذاشتن تلفات و خسارات سنگین مجبور به فرار شده اند . من نمی دانم که این افراد بوالهوس و جاهل اگر بیمار نیستند بر روی چه انگیزه و آرمانی خود را به این مهلکه انداخته اند ، زیرا تا جائی که من می دانم نه تنها مردان غیرتمند این مرزو بوم ، حتی زنان و دختران معتقد و با ایمان آن هیچ گاهی نخواهند گذاشت تا غبار ذلت و خواری  و بردگی و اسارت بربالای این کشور سایه افگنده و بار دیگر یکی از قدرتمندان جهان برآن مسلط گردد .

    این تحولات را نمی توان یک انقلاب نامید بلکه این یک توطئه و یک مداخلۀ  است و باید آنرا تجاوز خارجی نامید . روسها براساس نظریات پطر کبیر همیشه خواب و خیال رسیدن به آبهای گرم را دیده اند . این یک حرکت اتفاقی نیست . این جریان بر می گردد به تلاشها و برنامه ریزی های شصت سالۀ روسها در منطقه .

 ادامه دارد.