است.

نویسندگان مطالعه همچنین در بخشی از این پژوهش نوشته‌اند: «ما درصد قابل‌توجهی از زنانی را یافتیم که دهه‌ها پس از آخرین تعرض، همچنان به PTSD مبتلا بودند، که از نشان می‌دهد چنین اختلال‌هایی چطور می‌تواند سالها به عنوان یک تروما باقی بماند.»
این مطالعه در ادامه یک پژوهش کوچک‌تر منتشر شده در سال گذشته انجام شد که روندهای مشابهی را شناسایی کرده بود، اما شامل هر دو جنس زن و مرد بود.
مطالعه نشان داد که احتمال قربانی شدن زنان در خشونت جنسی تقریباً چهار برابر مردان است و زنان همچنین بیشتر احتمال دارد تجربه‌های جنسی ناخواسته دیگری را نیز تجربه کنند.
پیک تحلیل دیگر در ایسلند نشان داد زنانی که خشونت جنسی در محیط کار را تجربه کرده‌اند، بیشتر در معرض افسردگی، اضطراب، اقدام به خودکشی، مشکلات خواب و نوشیدن مفرط الکل قرار دارند.
تناقض جنسیتی در منطقه نوردیک
به طور کلی، این نتایج شهرت ایسلند در زمینه برابری جنسیتی را زیر سؤال می‌برد، اما ایسلند تنها کشور نوردیک با چنین مشکلی نیست. مطالعه اشاره می‌کند که فنلاند، دانمارک و سوئد نیز نرخ‌های بالاتری از تعرض جنسی یا جسمی در طول عمر را نسبت به سایر کشورهای اروپا دارا هستند.
با این حال، تناقض نوردیک دارای پیچیدگی‌هایی است. سیگورویندسدوتیر توضیح می‌دهد که مردم در این کشورها ممکن است تمایل بیشتری به افشای تعرضات خود داشته باشند، که تا حدی نرخ‌های بالاتر را توضیح می‌دهد.
علاوه بر این، زمانی که پژوهشگران اسپانیایی نرخ‌های کنونی خشونت شریک زندگی را در کشورهای اروپایی بررسی کردند، تفاوت بین کشورهای نوردیک و سایر کشورها به طور قابل توجهی کاهش یافت.
سیگورویندسدوتیر در این رابطه می‌گوید: «این موضوع ممکن است به این دلیل باشد که افراد در کشورهای نوردیک تمایل دارند در طول زندگی خود شرکای بیشتری داشته باشند، که در نتیجه فرصت‌های بیشتری برای روابط آزاردهنده ایجاد می‌کند، نه اینکه مردان در این کشورها ذاتاً خشن‌تر باشند. این نتیجه‌گیری توسط پژوهشگران مرکز مطالعات جمعیت‌شناسی (CED) و دانشگاه پومپئو فابرا بارسلونا ارائه شده است.»
او افزود: «این ممکن است به ما بگوید که برابری جنسیتی واقعاً به وقوع خشونت مربوط نمی‌شود، بلکه به نحوه واکنش جامعه به آن مربوط است.»
به عبارت دیگر، خشونت علیه زنان صرف‌نظر از اینکه جامعه برابری جنسیتی را در اولویت قرار دهد یا نه، رخ می‌دهد و نشان می‌دهد که ریشه‌کن کردن خشونت، یک چالش فرهنگی جداگانه است.
چگونه می‌توان با خشونت جنسی مقابله کرد؟
در سال‌های اخیر، دولت ایسلند بودجه بیشتری برای پناهگاه زنان اختصاص داده، کمپین‌های آگاهی عمومی را تأمین مالی کرده و اصلاحاتی در قانون کیفری برای شفاف‌سازی خشونت جنسی دیجیتال و تعقیب انجام داده است.
این دولت همچنین در سال ۲۰۱۸ تعریف تجاوز را اصلاح کرد و هرگونه روابطه جنسی که در آن یکی از دو طرف رضایت کامل نداشته باشد تجاوز تعریف می‌شود.
سیگورویندسدوتیر در این خصوص می‌گوید: «برای حل این مشکل کار بیشتری مورد نیاز است، از جمله: فرآیند سریع‌تر عدالت کیفری برای قربانیان خشونت، خدمات عمومی بیشتر برای حمایت از قربانیان، و تلاش‌هایی برای پر کردن شکاف‌ها بین سیستم بهداشت عمومی و مراقبت‌های سلامت روان در کشور.»
او همچنین افزود که حمایت اجتماعی که قربانیان پس از خشونت دریافت می‌کنند یا نمی‌کنند عامل کلیدی دیگری است.
پژوهش او در ایسلند نشان داده که وقتی فردی پس از افشای تعرض جنسی خود با واکنش منفی مواجه شود، احتمال بیشتری دارد که سلامت روانی ضعیفی داشته باشد. اما همچنین دریافت که افرادی که تجربیات خود را با یک دوست، عضو خانواده یا شخص دیگری به اشتراک گذاشته‌اند، به طور قابل توجهی بیشتر احتمال دارد که واکنش مثبت دریافت کنند تا منفی.
او همچنین گفت: «فکر می‌کنم مردم به تدریج در حال درک این موضوع هستند که تروما چقدر رایج است و پیامدهای آن چقدر جدی می‌تواند باشد.»