13 -3 - 2017

هرات، موقعیت ها و فرصت ها

إن الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بأنفسهم – الرعد: 11

« خداوند حال و وضع هیچ قوم و ملتی را تغیرنمی دهد مگر این که آنان، احوال خود را تغیر دهند.»

هرات در طول تاریخ پر از فراز و نشیب خود بحیث یک خطۀ مطرح در سطح جغرافیائ منطقه و جهان به گونۀ غیر قابل تصوری درخشیده است، این برازندگی چه از لحاظ مدنیت های بزرگ و چه از جهت مقام های علمی، ادبی و عرفانی، و چه از جهت مبارزه و مقاومتی که مردم با شهامت و با غیرت هرات در برابر قشون کشور گشایان بزرگی مانند چنگیز و هلاکو و سایر متجاوزین از خود بجا گذاشته و تا آخرین نفر و نفَس در برابر دشمنان این مرز و بوم مقاومت نموده اند، و خصوصاً قیام تاریخی عصرحاضر هرات، که در همین دوران حیات ما اتفاق افتاد، قیامی که دربرابر هجوم یک ابر قدرت تا دندان مسلح حماسه آفرید و باعث گردید تا این حرکت و قیام خدایی ابعاد سرتاسری بخود گرفته و کل کشور را دربربگیرد. قیامی که از ارزش های والای الهی و انسانی، مانند: برادری و اخوت، اتحاد و وحدت، ثبات و پایداری، ایثار وفداکاری، و.... مایه گرفت و از اُبهت و جایگاه رفیعی برخوردار بود و از ضد ارزش های که امروز دنیا را به آتش کشیده است و در هالۀ از تعصبات قومی و نژادی، حزبی و گروهی، دینی و مذهبی قرار داده مبرا بوده است، چیزی که مایۀ ننگ جوامع وملل گردیده است، مانند: جنگ های دینی و مذهبی، قومی و نژادی، گروهی و حزبی. این بدان معنی نیست که ما از عیب و اشکالات و خطا ها و اشتباهات خود غافل باشیم، و باید توجه کرد که نمی توان تنها به آباء و اجداد و به کارنامه های دور و نزدیک خود اکتفا نموده و دل بست، بلکه باید به بینیم که حالا چه می خواهیم و چه می کنیم؟

در سالروز قیام بیست و چهارم حوت هرات بیائیم یکبار دیگر همۀ ما عهد و پیمان ببندیم که هرات تاریخ ساز و باستان، مهد علم و ادب وعرفان، سرزمین مهر و محبت و خانۀ مهمان و الگوی جهاد و مبارزه و مقاوت را از این حالت سر در گمی و خسران، بی سرنوشتی و انفعال، پراگندگی و فساد بدر آورده بار دیگر تاج افتخار و آزادی و قیام و انقلاب را بر سرش گذاشته، نمونه و اُسوۀ روزگار گردانیم. و اما این بار انقلاب را از خود آغاز نمائیم، تغیر و تحولی که ما را از این منجلاب و غرقاب در خودی خود نجات دهد تا این زنجیرهای سؤظن و سؤ رفتار، عدم شکیبائی و سراسر افراط، خود محوری و عدم اعتماد، فرصت دادن به عناصر استفاده جو و ابن الوقت، و سهولت پذیری و فرار از مسئولیت ها و وجائب و.... را که سرتا پایی ما را پیچانده بهم بریزیم، یکدست ویکپارچه، محصل و معلم، داکتر و انجنیر، عالم و عامی، دهقان و کارگر، پیر و جوان و زن و مرد، دست در دست یکدیگر داده با هدف و شعار وآرمان واحد پا به میدان برادری و اخوت ، راستی و صداقت، عدالت و انصاف، میانه روی و اعتدال، ثبات و پایداری، ایثار و فداکاری گذاشته و قدم به قدم با نصرت پروردگار به جلو برویم.

هرات همان گونه که در بیست و چهارم حوت پنجاه و هفت در خشید، این روند در دوران جهاد و مقاومت با تب و تاب بیشتری ادامه پیدا کرد و پس از پیروزی جهاد، تنها خطۀ بود که هیچ رمزی از رموز اختلاف و نفاق، پراکندگی و افراط، بی نظمی و عدم انسجام در آن به مشاهده نرسید، همۀ اقشارملت، از زن و مرد و پیر و جوان و همۀ دسته جات و گروه ها و احزاب، دست در دست یک دیگر داده نه تنها هرات بلکه حوزۀ بزرگی را سر و سامان بخشیدند، و آن هم در شرایط و زمانی که پایتخت کشور در اختلافات و نفاق و کشمکش های خونین، روزهایی سختی را سپری و تجربه می کرد.

حالا هم برای رسیدن به هدف و اتحاد و اتفاقی که راه نجات است باید به نقاط سازنده و مثبت و به خصایل و فضایل و توانائی ها و به آن چیزهائی که ما را در هدف ما کمک کرده و حرکت ما را قوت بخشیده بتواند باید فکر کرد، نه به عیب واشکالات؛ برای رفع عیب، اشکالات، خطاها و اشتباهات باید قدم به قدم تلاش کرد و برای رفع و طرد آن ها با صعۀ صدر، و صبر و تحمل، و ایثار و فداکاری و ثبات و پایداری باید پاسخ داد. باید در نظرداشت که امروز و فردا مورد قضاوت ملت و مردم خود و با محاسبۀ خداوند (ج) روبرو هستیم و دور بین های خدا و خلق خدا همه حرکات ما را ثبت و زیر نظردارند. همان گونه که نمی توانیم همۀ آن نابسامانی ها و اختلافات وجنگ های بی هدف و ویران گر کابل را به گردن این و آن کشور خارجی انداخته و خود را برائت دهیم، زیرا نقش ماهم در این جریانات مورد ارزیابی قرارمی گیرد. به همین صورت صاحب نظران، امروز و فردا در مورد هرات و ماهراتیان، خصوصاً در مورد سران و بزرگان هرات قضاوت خواهند کرد قضاوتی که از لحظه به لحظه و از قدم به قدم و از همه چیز خواهد بود. اگر ما خود برای خود و مردم خود و کشورخود طرح و برنامۀ نداشته باشیم دیگران، یعنی دشمنان ما، و دشمنان کشور ما، و دشمنان اسلام، مانند مصر، سوریه، عراق، لیبی و یمن برای ما طرح و برنامه خواهند داشت و آن گاه باید نه مطابق رأی و خواست خود، بلکه مطابق طرح و برنامۀ دیگران عمل کرد.

رفتم که خار از پاکشم محمِل نهان شد از نظر- چندی بدو غافل شدم صد ساله راهم دور شد

1AbdulZaher Hazem