برادران مبارز و سروران گرامی ! السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته !

قسمت اول

وقت آن رسیده است که برادران، همان گونه که درطی یک دهه با الهام از دستورات و فرائض الهی، با دست خالی وقلبی پُر از عشق و ایمان به میدان آمده و با تکیه برپروردگار و درپیوند و رابطه و حمایت بلادریغ مردم مؤمن و ایثارگرخود بزرگترین ابر قدرت جهان را ازپا در آوردند، امروز و در این مقطع حساس وبحرانی کشور و جهان هم که فساد وبی بندوباری، طغیان وتجاوز، سد شکنی و بغاوت بیداد می کند و جهان به یک جنگلی تبدیل شده است که کسی قادر به مهار آن نیست، ایجاب می کند که دست روی دست نگذاشته و در انتظار این و یا آن مرد و نا مرد که با پول های باد آورده و حرام به تجارت و عیاشی مصروف اند ویا آن هائی که به گوشه ها خزیده و در انتظار فرصت اند و یا آن هائی که در زد و بندهای موجود منطقه وجهان تحت تأثیر نفس وهوا و شیطان قرارگرفته، همه عهد پیمان وهدف ومرام وقول وقرار را فدای اهداف پست مادی گردانیده وبحال زار کشور و فرزندان ایثارگر و فداکارش لحظۀ نمی اندیشند و نمی دانند که این اوضاع آشفته اگر به همین منوال ادامه پیداکند نه تنها دامن آن ها و دامن کل کشور را فرا خواهد گرفت که علاوتاً ، قبل از همه به سراغ همۀ آن هائی خواهد رفت که در این بحران موجود سهیم بوده ویکی از عوامل بحران بحساب می آیند.

رفتم که خار ازپا کشم محمل نهان شد از نظر - چندی بدو غافل شدم صد ساله راهم دور شد

از همۀ برادران بدون استثناء دردمندانه تقاضا می نمایم که اوضاع موجود کشور و جهان را به دقت ارزیابی نموده، همه دست در دست یکدیگر داده بدون مرزبندی های قومی، نژادی، مذهبی وگروهی، تعصبات را کنار گذاشته بفکر راه حلی به این بحران موجود کشورگردند. این تشتت و پراکندگی، این اختلاف ونفاق، این حالت یأس وبی تفاوتی، خیلی خطرناک و وحشتناک است. این اوضاع نا بهنجار را دشمنان دین و وطن وآن دست های مرموز، کثیف وخائنی ایجاد کرده اند تا کشور را به نابودی کامل روبرو سازند.

ولاتهنوا ولاتحزنوا .....سورۀ آل عمران: 139

« و اگرمؤمنید، سستی مکنید وغمگین مشوید که شما برتر اید.»

به همه فرزندان دلسوز و صدیق کشور، و به همه پیروان راستین اسلام و به همه آن کسانی که از جوانی تا پیری درخدمت دین و وطن بوده اند و مانند شمع برای استقلال و آزادی کشور سوخته اند وهیچ هدفی جز سربلندی وترقی دین و وطن نداشته اند از همه میخواهم تا دوریک محور( اسلام ) جمع شوند، خود را سازماندهی کنند، ومانند یک سپاهی (عالم ودانشمند، مؤمن و پرهیزگار، حلیم و بردبار، صبور و متحمل، شریف و بزرگوار) درخدمت دین و وطن قرار بگیرند.

امروز دنیا را سازمان ها اداره می کنند. هرجائی که سازماندهی و نظم وتشکیلات است، مؤفقیت وپیشرفت است. درغیر آن اگر به هزاران وملیون ها انسان موجود باشند؛ اگر چه دارای هدف واحد و فکر واحد هم باشند، اما اگر سازماندهی و تشکیلات نداشته باشند، هیچ چیز ندارند، و اگرمثل ما، نه فکر واحد و نه هم هدف واحد داشته باشند همین است که امروز شاهد آن هستیم.

دردنیای که گروه ها وسازمان های منظم ومتشکل را از پای در می آورند و کشورها و قدرت ها و امپراتوری هایی قدرتمندی را سرنگون میسازند، چگونه افراد پراگنده و بدون طرح و برنامه خواهند توانست به این وضعیت ادامه بدهند، اگر چه تعداد شان از ملیون ها هم تجاوزکند.

ما بیاد داریم، که تقریباً چهل سال قبل، وقتی صبحگاهان از خواب بیدار شدیم در اطراف خود همه چیز را دگرگون یافتیم، گروهی انگشت شمار، سرنوشت یک دولت را در دست گرفتند، و نه تنها یک دولت را بلکه جامعه ومنطقه و جهان را متحول و حیران ساختند. و سپس دیری نپائید که باز هم تعدادی انگشت شمار دست بکارگردیده و آن گونه اوضاعی را بر کشور حاکم گردانیدند که در ظرف چند روز، کشور به یک ماتمکده و ماتمسرا تبدیل گردید و در نتیجه هزاران نفر زندان، صد ها وهزاران نفر اعدام و ملیون ها نفر آواره گردیدند. تا بکی غفلت و تکرار ماجرا های وحشتناک .ادامه دارد.