7-12-2015

جنگ های خانمانسوز، تحمیلی، گروگان گیری، انتحار و ترور

قسمت اول

در این کشمکش های موجود جهان، حساب افراد، نهادها، سازمان ها و گروه ها را باید ازحساب ملت ها و مردم، تبار وقوم و دین و مذهب جدا کرد. جنگ های خانمان سوز و عملیات های انتحاری و حملات و شبیخون هایی مکرری را که در گوشه و کنار جهان، بر مبنای اهداف و انگیزه های شرم آوری چون خود بزرگ بینی و تحقیر دیگران، طغیان و تجاوز، اشغال و سلطه، تهدید و تحمیل، خشم و غضب، تعصب و تنگ نظری، غدر و فریب، ظلم و بی عدالتی، حرص و آز( بیماریهای خطرناک)، در قرن بیست و یکم شدت پیدا کرده است و هر روز بساط آن گسترده تر میگردد تا جائی که دامن مظلومان راهم فرا گرفته و بر دارائی های عامه و نهادهای عام المنفعه هم خسارات وزیان های کمرشکنی بجا می گذارد، باید وسیلۀ برای اهداف ناپاک و نامشروع قرار نداد، اگرچه شاید در مواردی از دین و مذهب و قوم وتبار استفاده های سوئی هم صورت بگیرد.

این وضعیت وحشتناک که برای همه ای بشریت بصورت هولناکی در آمده است باید توسط سازمان های بین المللی و بی طرف، سازمان ملل و از جمله سازمانی که مدعی نظارت بر بحران های جهانی است بدون تعصب ریشه یابی گردد.

تا زمانی که بساط دیکتاتوری و خشونت ازجهان برچیده نشود و به رأی و آرأ مردم احترامی گذاشته نشود و با زد و بند های سیاسی به سرنوشت ملت ها بازی گردد و دستگاه های استخباراتی دست از توطئه بر ندارند، و کمپنی های بزرگ سلاح سازی فقط به در آمد خود بیاندیشند و یا طرح ها و نقشه های کشتارجمعی و ویران کننده در سر بپرورانند، و شرکت های بزرگ چند ملیتی فقط به سود و سرمایۀ خود فکر کنند و پیمان های نظامی هم در مسابقه با یکدیگر قرار داشته باشند، باید در انتظار چنین وقایع وحشتناکی بود ( ترور، انتحار، انفجار، آوارگی وهجرت).

دنیای موجود که دم از مدرنیته و پیشرفت بشر میزند و مدعی بلامنازع فتح قله های علم و ادب و فرهنگ است و بر تخنیک و تکنولوژی خود جهت آسایش بشرمباهات می کند، خود را از چنگال امیال شیطانی تکبر و غرور، حرص و حسد، بخل و بغض، اسراف وفضول خرچی رهانیده نمی تواند، چگونه می تواند بر این حالت آشفتۀ که بربشریت حاکم گردیده است و علاوه بر ویرانی و کشتار؛ اِسترس و افسردگی نیز یکی ازدستآورد های ویرانگر آن است فایق آید، اگر راه و چارۀ برای این معما پیدا نگردد، همان گونه که بشرجنگ های اول و دوم جهانی را تجربه کرده است به جنگ سومی کشیده خواهد شد که جرقۀ آن را کسانی خواهند زد که برای کسی قابل باور هم نخواهد بود و آنگاه بساط همگی جمع خواهد گردید. ( ادامه دارد )