3i00 depc9e1m11bn7e87sor 52d01895  · 

Gedeeld met Je vrienden

نامۀ سرگشاده به:

قسمت دهم

مساجد ما باید مُمثل حُسن خلق و شرافت، پیام رسان بزرگواری وکرامت و کانون برادری و اخوت باشند.

در قرآن و سنت تأکید زیادی گردیده است که مسلمین نماز های پنج وقت روزانه را باید به جمع ادا کنند وهرگاه بنا بر معاذیر شرعی در نماز جماعت شرکت کرده نتوانستند باز هم در هر کجایی که هستند نماز ها را بصورتی ادا نمایند که اگر بیش از یکنفر هستند، باید یکی از آن ها امامت دیگران را بدوش گرفته و نماز را با جماعت ادا کنند زیرا که فضایل نماز باجماعت بمراتب بیشتر از نمازهای تنها گزار است، و سپس نمازهای هفته وار جمعه را باید در یک مسجد و محل بزرگتری ادا کنند که نماز گزاران و جمعیت بیشتری و از مساجد مختلف دیگری در آن شرکت جویند تا نماز جمعه بخاطر عظمت و فضایل آن در یک اجتماع بزرگتر برگزارگردیده و از خطبۀ که برای نماز جمعه اختصاص دارد و شامل مسائل حیاتی برای مسلمین است به تعداد بیشتری بهره مند گردند. و بهمین گونه نمازهای عید که سال یک مرتبه برگزار می گردد در محیط خیلی بزرگتر و با اشتراک همه نمازگزاران محیط، محل و همه مساجد منطقه برگزار می گردد و به همین ترتیب مراسم حج است که سال یک مرتبه برگزار می گردد و در آن همۀ مسلمین عالم، از هر شهر و دیار و از هر کشور و قاره و از هر نسل و نژادی که برای شرکت در مراسم حج به بیت الله الحرام تشریف می آورند باید به امامت امامان حرمین نماز ادا نمایند. و این ها همه نشانه های توحیدی و علامت اتحاد و وحدت مسلمین را تداعی می کند و بر این مسئله مهر تأکید می گذارد که اسلام به جمع و به اجتماع و وحدت مسلمین تا چه پیمانه ارج می نهد. و چنانچه رسول اکرم ( ص) با نماز انفرادی به شدت برخورد نموده و از آن منع فرموده اند و بر همین مبنا در میادین جنگ هم، جائی که خطرات زیادی متوجه مسلمین می باشد باز هم همیشه نمازها به جماعت ادا گردیده است. این توجه فوق العاده به جمع و جماعت بیانگر آن است که اسلام به جمع وجماعت، به اتحاد و وحدت، و سپس به برادری و اخوت اکیداً ترکیز نموده است ولی دل ها و روح های بیمار و افسرده و انسان های از خود و از دیگران بیزار، با طرح عیب و اشکالات و تهمت و افترا به این و آن برادر مسلمان در تلاش جدائی و فاصله از دیگران اند تا به آرزو های نفسانی، و مقاصد غیر شرعی که دارند و آن هم رسیدن به مال و جاه و سلطه بر انسان های مظلوم و بینوا و در نهایت خوشنودی شیطان است کامیاب گردند.

عدۀ احساس می کنند و چنین برداشتی دارند که هدف از تأسیس مسجد آن است که مردم برای عبادت دور هم جمع گردند و در آن جا ( مسجد ) فقط عبادت خدا را بجا آورند، درحالی که اگر هدف از اعمار مسجد و اذان برای فراخوانی نماز گزاران به مسجد، تنها برای عبادت بود، عبادت تنهائی به مراتب با اهداف اصلی عبادت که به دور از ریا و تظاهر است نزدیکتر است و بر اساس نظریات برخی از امامان، همان گونه که ادای نماز های فرض با جماعت دارای فضایل زیادی است، ادای نماز های سنت در خلوت هم دارای فضایل بیشماری است.

اما مقصد غائی از تأسیس مسجد جمع آوری مردم بر محور عقیده و ایمان واحد ( اسلام ) و آن هم ایمان به خدای واحد و یا اجتماع واحد یعنی عبادت گروهی و یا جمعی، و محل وجائی واحد (مسجد)، و از همه مهمتر امام و پیشوا و رهبر واحد است، و ماسوای این، هیچ انگیزۀ دیگری نمی تواند اهداف مسجد را بصورت کامل آن تأمین و رضایت پروردگار را با خود داشته باشد.

همین که قصد نماز باجماعت کردیم به آن معنی است که ما از آن حالت انفرادی وپراگنده، بسوی جمع واحد و قبلۀ واحد و برای عبادت خدای واحد و تحت قیادت و امام و پیشوای واحد، روی آورده و به همه آن مشاغل دنیائی و مصروفیت های کذائی و سرگرمی های بیهودۀ سیاسی و ریائی روزانه وداع کرده برای خلوت با خدای خود و راز و نیاز با خالق و فرمانروای خود و روی آوردن به دساتیر و فرامین سرور و والای خود و تجدید عهد و پیمان با مولای خود آماده گردیده ایم.

یکی از آن ده ها معضلات ما و مردم ما و سران و بزرگان اقشار مختلف جامعۀ ما این است که هرحرکت مثبتی را که انسان قصد آغاز آن را دارد ( با تحریکات شیطان و وسوسه های شیطانی ) بسوی اهداف و مقاصد قومی، نژادی، مذهبی، گروهی وحزبی می کشانیم، و در این بحران و طوفان سیاسی، اجتماعی، و اخلاقی که همه چیز را به نابودی و انهدام تهدید می کند، ما هم بدون تأمل و تفکر و بدون توجه به فرجام آن، تحت تأثیر قرار گرفته و به انجام آن مبادرت می ورزیم.

همین که آواره گی و هجرت رو به افزایش گذاشت و جمع کثیری از ملت های مسلمان به دیار غربت سرازیر گردیدند، همانند صدر اسلام به مراکز تجمع مسلمین ( مساجد ) نیاز شدیدی احساس می گردید و بر همین مبنا بود که مساجد زیادی یکی پی دیگری در محیط آواره گی و هجرت احداث و جمع کثیری از مردم مسلمان بر محور آن ها گرد آمدند و این روند را کشور ها و ملت های متمدنی مانند ترکیه و مغرب به خوبی اداره و رهبری و قیادت کردند؛ بگونۀ که ده ها و صدها و هزاران نماز گزار در این مساجد گرد می آیند، که اکثر اوقات جائی برای نماز خواندن پیدا نمی گردد و دائماً این مساجد در حال توسعه دادن هستند، خصوصاً نسل جوان بصورت بی سابقۀ در این مساجد جلب و جذب می شوند، نه از قوم خاص ترک و یا عرب، بلکه از هر نژاد و ملیتی زیرا در این مساجد حرفی از عرب وعجم بکلی مطرح نیست و کسی نمی داند که این مسجد متعلق به کیست؛ زیرا ذرۀ از تعصبات قومی، نژادی ومذهبی در آن ها مشاهد نمی گردد و امامان سخنرانی و خطبه را به زبان عربی و هم گاهی ترجمه اش را به زبان محلی مثلاً آلمانی، هالندی و یا انگلیسی می خوانند؛ تا نسل جوان که بزبان محلی تسلط بیشتر دارند از این خطبه ها بهره مند گردند و این مساجد نه تنها موجب درد سرها و مشکلاتی برای خود شان و دیگران نگردیده اند؛ بلکه آن هدف اساسی از تأسیس مساجد را بصورتی بر آورده کرده اند که برای کشور ها و ملت های میزبان هم جالب و هم جذاب است؛ و از جانبی باعث هیچ نوع عکس العمل منفی و یا حساسیت های دیگری نگردیده، بلکه باعث شدند تا به تعداد کثیری از ملت های میزبان از این مجموعه ها استقبال نموده و به این جمع بپیوندند و مسلمان شوند. بگونۀ که هیچ باورکردنی نیست؛ زیرا در سازماندهی و دعوت این برادران همه آن ارزش های والای انسانی، اخلاقی ومعنوی کاملاً رعایت و مطابق اصول اسلامی و انسانی صورت می گیرد و علاوتاً کلیساهای زیادی جای خود را بمساجد گذاشتند ورفتند.( ادامه دارد) بهاء الدین ضیایی

Leuk

Opmerking plaatsen