پنجشنبه 29 حوت مطابق 20 مارچ 2014

انقلاب خونین بیست وچهارم حوت هرات

قسمت هفتم

هجوم به خانۀ خدا وجمعۀ خونین

   فردای آن روز ( جمعه ) بیست و پنجم حوت ، نیروهای تا دندان مسلح اردو ، همراه با دسته جاتی از نیرو های پولیس تا ملیشه های حزبی در اوایل صبح مسجد جامع بزرگ هرات را اشغال و ماشیندار ها و مسلسل ها را درمناره ها و گلدسته های آن جابجا و ازآنجا مردم مسلمان و نمازگذار را هدف قرارمیدادند  و این اولین جمعه ای بود که مردم شریف و مسلمان هرات در طی سالها ، از ادای نماز جمعه درمسجد جامع هرات محروم گردیدند.

   بر همین مبنا مولوی بهاءالدین واعظ مسجد جامع هرات فتوای جهاد علیه این نیروهای طاغی را صادر و به مردم ابلاغ نمودند.

   درچنین اوضاع و احوالی هزاران تن ازفدائیان اسلام ، از دهات و قصبات والسوالیهای دور ونزدیک ، سیل آسا بسوی شهر سرازیر گردیده درحالی که ده ها تن از سرداران جهاد پیشاپیش آنها درحرکت بوده وارد معرکه می گردند و با دست های خالی دربرابرتانک ها و طیارات بم افگن و عساکرتا دندان مسلح قرارگرفته و بدون درنگ به پیش میروند و قتل عام می گردند .

   ازبین این جمع سید عظیم آقای قتالی دربالای تانک به غنیمت گرفته شده قرارمی گیرد و پس ایراد سخنرانی ، همراه با تعداد زیادی  ازمجاهدان به شهادت می رسند.

    سید فضل احمد شاه آقای دادشانی ، گل محمد تیزانی ، احمد خان ده نوی ، حاجی علی خان سنوگردی ، کمال خان قلبه گز ، خلیفه سید عبدالرحیم جان ، ثارنوال نثار احمد مهاجر ، معلم عبدالعلی ، غلام جان سفید روانی ، صفی الله افضلی ، حاجی عبدالله حوض کرباس ، معلم سید فغفور ، سید احمد  آقای قتالی ، صبغت الله و عزت الله فرزندان مولوی عبدالعزیزخطیب مسجد جامع ، مولوی طبیب ،  شریف طبیب زاده ، کسانی بودند که درهدایت و راهمائی و تنظیم و سازماندهی انقلاب بیست وچهارم حوت نقش کلیدی ایفا نمودند.

    هم چنین همه آن برادران و مبارزینی که از دوران مکتب و مدرسه درخدمت اسلام و مسلمین بودند ، خصوصاً شاگردان مدرسۀ جامع ، دراین رستاخیز مردمی سهم به سزای ایفا نمودند ، چه درفراخواندن مردم به صفوف انقلاب و چه درپیشروی و هدایت مردم بسوی مراکز شیطانی و دولتی .    

   سران و بزرگان وافراد سرشناسی که درسازماندهی قیام 24 حوت نقش اساسی داشتند و دراین قیام به شهادت رسیدند : سید عظیم آقای کبرزانی ، مولوی بهاءالدین واعظ مسجد جامع و سلطان احمد پسر ایشان ، معلم عبدالاحد شهید ، استاد سید اکبر ، مولوی سید عبدالحمید استاد مدرسۀ جامع و خطیب مسجد جامع باغچۀ مهترکه از پُشت مکرفون مسجد دستگیر وتیرباران گردید ، عزت الله و صبغت الله پسران مولوی صاحب عبدالعزیز ، غلام جان سفید روانی ، پدر وبرادر غلام سرور مستمد ، سلطان احمد پاشتون ازشاگرد ان مدرسۀ جامع ، مولوی صاحب لطف الله استاد مدرسۀ جامع و غلام رسول جان ، عبدالاحد زیارتجاهی ، معلم محمد آصف معلم مکتب داد شان ، معلم عبدالطیف کشکی ، مولوی صاحب لطف الله ازاستادان مدرسۀ جامع هرات و ارباب دین محمد کورت ، ارباب محمد یوسف ، مولوی عبدالکریم ، مولوی ملاحیدر ، محمد هاشم محصل فاکولتۀ شرعیات ، معلم عبدا لعلی از خواجه عالم ، مولوی لطف الله وردک استاد مدرسۀ جامع غلام فاروق رباط اقچه ، معلم عبدالرحمن خان استاد لیسۀ وزیر فتح خان ، معلم عبدالرحیم خان روضه باغی معلم لیسۀ وزیر فتح خان ، استاد عبیداله ناصح ، میرمحمد سعید ، سید اکبرخان و نصراله خان لودین ، مولوی ملا احمد ساغری خطیب مسجد جامع مولانا عبدالرحمن جامی ، محمد برات ازجوانان مدرسۀ جامع که بیشتر این ها در این معرکه شهید شدند .

   حافظ مولوی عبدالرئوف  خطیب مسجد جامع نشین و برادرش مولوی عبدالشکور، دستگیر و تیرباران شدند.

   روز یکشنبه بیست و هفتم حوت این رستاخیز مردمی به داخل فرقۀ هرات کشیده می شود که در اثرآن درداخل فرقه هرات دو دسته گی ایجاد می گردد.

   درتاریخ های بیست وهشتم و بیست و نهم حوت دربین نیروهای عسکری حامی مجاهدین و نیروهای وابسته به دولت جنگ های خونینی رخ میدهد ، بصورتی که تعداد زیادی ازصاحب منصبان مسلمان فرقه به صف مجاهدین پیوسته و دیپو های سلاح را بروی مردم و همسنگران خود باز نمودند و با تمام توان به نیروهای وابسته به دولت هجوم بردند . قوای هوائی شوروی از داخل آن کشور و بعضاً از میدان هوائی شیندند با طیارات بمبارد می کردند و قوای توپخانه و تانک ها و زره پوشها از زمین حمله و هجوم برده وبیرحمانه به کشتار ادامه دادند .

   دراین عملیات یک تن از مهمترین صاحب منصبانی که در رهبری قیام فرقه نقش کلیدی را ایفا می کند بنام دگرمن نورمحمد خان به شهادت می رسد . این قیام سبب شد که بیشترالسوالیها و علاقه داری ها و قریه جات هرات از شرایادی بیگانه آزاد گردید.

بنا برگذارش بعضی منابع خبری

   « در پیوستن فرقه به مجاهدین نقش فعال را جکتورن محمد اسماعیل ، جکتورن علاوالدین ، دگرمن نورمحمد ،  دگرمن محمد رسول بلوچ ، دگرمن سلطان احمد ، جگرن عبدالعزیز ، جکتورن حسام الدین کروخی ، جگرن شایسته ، تورن نجیب الله ، جگرن سید اسدالله ، جگرن شمشیر خان  ، ضابط سلطان احمد ، دگروال انور . ایفا نمودند.

   این ها با قلع و قمع عناصروفادار به دولت ، دروازه های تحویلخانه ها را باز نموده و اسلحه و مهمات موجود را بین مجاهدین تقسیم کردند ، سپس به اتفاق قوماندان های مجاهد مُلکی به شهر رو آورده و نقاط مقاومت دولتی را نابود کردند .»

   ویلهم نویسندۀ کتاب گذرگاه افغانستان می نویسد :

   « درتاریخ آسیا جنگ هرات درنوع خود بی نظیر بود . این کُشت و کشتار ها را تنها با شهر( حماه ) در سوریه میتوان تشبیه کرد . کشتار مزبور که درفبروری 1982 درشهرحماة اتفاق افتاد به قیمت از بین رفتن جان سی هزار ( 50 تا 55 هزار) نفرتمام شد . همانگونه که در حماه مستشاران نظامی روسیه تجربیات قدرت آتش خود را دراختیار رژیم گذاشتند درافغانستان هم یک تعداد از مستشاران نظامی خود را تحت ریاست جنرال الکسی سپی لُف که درجریان اشغال چکوسلواکیا از خود کاردانی نشان داده و تجاربی کسب کرده بود فرستادند تا کاری را ازپیش برده بتوانند که نتوانستند . این قیام وحشت زیادی را بر روسها مستولی نمود طوریکه روزنامۀ پرودا چندین کشورخورد و بزرگ را به دست داشتن ، دراین قیام مردمی متهم کرد.

   دراین قیام ها که دربیست و چهارم حوت به اوج خود رسید بنا برآماردقیق بیست وپنج هزار ازفرزندان صدیق اسلام جام شهادت نوشیده واین قیام سراسری و مردمی را به نام خود و بنام خدا ( ج ) ثبت نمودند  وبه گذارش بعضی ازمنابع دیگر تعداد این شهدا به چهل و پنج هزار هم رسیده است

   دراین قیام عمومی و مردمی درحدود پنجاه و پنج تن ازمشاورین و کارمندان شوروی هم که به مأموریت های مختلف اشتغال داشتند ، به قتل رسیدند .

ادامه دارد.