گرچه دانی که نشنوند بگوی – هرچه دانی زنیک خواهی وپند
زود باشد که خیره سربینی – به دوپای افتاده اندر بند ( سعدی علیه الرحمه )
کشتاربیرحمانه امامان، پیشوایان ونمازگزاران مظلوم وآن هم درمحراب ومنبر.
هرگاه تاریخ پرازفرازونشیب بشریت را ورق زنیم، درمی یابیم که این خشم وخشونت واین طغیان وتجاوزگری های که امروز درسطح دنیا بیداد می کند، ریشۀ تاریخی دارد وبه زمان ومکان معین محدود نبوده ونخواهد بود.
اززمانی که قابیل ظالم، هابیل مظلوم را برای هدف نا مشروع خود بقتل رساند، دیری نپائید که مقهوربازماندگان وتاریخ گشت و هابیل مظلوم، محبوب، اُسوه وپیشوای نسل های بعدی آدم گردید.
نمرود، ابراهیم ( ع) را به آتش افگند وخواست تا ابراهیم حنیف را با اِستفاده از زور وقدرت ازسرراه اهداف شوم خود برداشته و راه را برای نیات وامیال شیطانی خود که ادعای خدائی می کرد بازکند واما نه تنها برابراهیم واهدافش فایق نگردید بلکه طرح وبرنامۀ براندازی اش باعث بی اعتبارشدن وشکست وافتضاح همیشگی اش گردید. وابراهیم تا قیامت، امام، پیشوا ومقتدای نسل های انسانی گردید.
فرعون دربرابرموسی ( ع ) قرارگرفت، وهنوزکه موسی بدنیا نیامده بود، خواست تا همه درهای ظهور او را برروی این داعی بزرگ واین پیامبرالهی بسته واو را درنطفه خفه ورسالتش را خنثی سازد، اما این طفل معصوم واین پیامبرالهی، با مدد پروردگار وبا همه آن ترس ووحشتی که سراسروجود مادرش را فرا گرفته بود، سرازداخل قصرفرعون درآورد و دریای که حاملش بود او را با اِعزازواکرام بداخل قصرفرعون هدایت کرد، وسرانجام ( این دریا ) فرعون را با همه لشکریانش غرق وزمینه را برای نجات ودعوت موسی فراهم ساخت.
آن هایی که پیاپی به جنگ پیامبران الهی شتاقته وانبیایی بیشماری را به قتل رسانده وبا ارَّه دونصف می کردند با اتهامات واهی به جنگ عیسی ( ع ) روی آوردند تا خود را ازاو وحواریون انگشت شمارش درامان سازند، بزودی وپس ازغیبتش، عیسی را جهانگیر، دینش را جهان شمول وخود را تکه – تکه وپارچه – پارچه ومورد خشم وغضب الهی وانسانی یافتند. پیامبران وانبیایی که نه برای استعمارواستثمارملت ها وامت ها، بلکه برای نجات اولاد آدم ازورطۀ ضلالت وگمراهی آمده اند.
حضرت محمد ( ص) پس ازبعثت، مجبوربه ترک خانه، شهرودیارشان گردیدند ودرمحیط هجرت هم، تحت تعقیب ومحاصرۀ مشرکین قریش قرارگرفته تا جایی که مجبوربه کندن خندق درگردا گرد مدینه شدند. پس ازرحلت آن حضرت، امام حسین نواسۀ محبوب شان را یزید یکی ازشقی ترین موجودات وعُمالش سربریدند وبا خانواده، احبا وهمراهان تارومارکردند.
این اهریمنان تاریخ، امامان وپیشوایانی همانند امام ابوحنیفه را که امروزهم نیمی ازجهان اسلام ازپیروان ومخلصان ایشان اند، شلاق زده، شکنجه کرده ودوباربه زندان انداخته وبه شهادت رساندند.
امام مالک بن انس را پس ازشکنجه وزندان اورا برهنه کرده، سرش تراشیده، وی را هفتاد ضربه شلاق زده ودوکتف وی را شکستند.
امام شافعی را به قصد کشتن ازیمن تا عراق با غُل وزنجیرانتقال دادند.
درجهان معاصر
درتاریخ معاصرما که خود شاهد زندۀ وقایع وحوادث کشور، منطقه وجهان هستیم، می دانیم که چگونه امپراتوری بزرگ جهانگشای انگلیس که با استعمارواستثمارملت ها، روی به پیشرفت وگسترش بود، تا جائی که در1900 یک چهارم جمعیت دنیا ویک چهارم سطح زمین را قبضه وزیرسلطۀ خود درآورد، دیری نپائید که با قیام ها ومبارزات مردمی درسراسرجهان، راه فروپاشی را درپیش گرفت تا جایی که به لندن وولزواسکاتلند خلاصه گردید.
وچگونه قدرت های نوظهورکمونیستی شوروی وچین که با کشتارملیون ها انسان مظلوم ومحروم، بیشترازنیمی ازجهان را تحت قبضۀ خود درآورده بودند، یکی پس ازدیگری فروپاشیدند، وآن فکرواندیشه هرچند دربین اعضای احزاب حاکم، کم وبیش باقی ماند، اما بطور کلی برای همیشه به زباله دان تاریخ پیوست.
وچگونه آلمان، ایتالیا وژاپن تحت رهبری هیتلر( نازیزیم) جنگ سوم جهانی را راه انداخته، ملیون ها انسان را به کام مرگ کشاندند وسرانجام با شکست هولناک، اروپا وازجمله آلمان به دوقسمت غربی وشرقی و دوبلوک غرب وشرق تقسیم شد. چیزی که تا اکنون هم اثرات مخرب آن درسطح منطقه وجهان محسوس وملموس است.
واما درافغانستان
ظاهرشاه چهل سال حکومت کرد، اگرچه یک قدم اصلاحی برای رفع معضلات ورفاه وآسایش مردم برنداشت، گویند: « ما را زخیرتو امید نیست شرمرسان» اما اززندان، اعدام وکشتاری که اکثرسلاطین به آن ملوث بودند پرهیزکرد وبرهمین مبنا آبرومندانه به دامان کشوربرگشت ومحترمانه درخاک خود مدفون گشت.
زمامداران دیگری را شاهد بودیم که ازهمان روزهای نخست زمامداری شان، زدند، زندان کردند، کشتند واعدام نمودند واما خود وخانواده واطرافیان خود را نیزبه خاک وخون کشیدند.
وآن هایی را دیدیم که با کمک وحمایت دشمنان دین ووطن کشوررا قبضه کرده وشعارعدالت ومساوات سردادند ولی ازنخستین روزهای قبضه وسلطه برکشور، به قتل عام مردم مظلوم وسپس کشتاررفقا وهمسنگران خود روی آورده ودرنهایت، چه سرانجام هولناکی را تجربه کردند، که هیچ نام ونشانی ازمرده وزندۀ شان دردست نیست.
خیلی ها با این که دربرابرحوادث واتفاقات هولناک بی تفاوت اند ولی درانتظارآن اند تا دستی ازغیب ویا کسانی ازسایه دربیایند، تا دربرابراین حوادث واتفاقات قرارگرفته وسرانجام، آب را به آسیاب شان جاری سازند واما خود حاضرنمی شوند تا قدمی دراین را بردارند.
برخی فقط با داد وفریاد وبا هیاهو، بسنده کرده وگوئی دایه های مهربانترازمادراند واما به خود این زحمت را قایل نگردیده وحاضرنیستند تا لااقل این کاروان زده وزخمی را تا اصل مقصد همراهی کنند.
باید درنظرداشت که دنیای خود ودیگران را با خواب وخیال نمی توان سروسامان داد بلکه هدف وآرمان، ایمان وعمل، طرح وبرنامه، عدالت وانصاف، صداقت وراستی، عزم واراده، میانه روی واعتدال، وفا به عهد وپیمان، اتحاد ووحدت، صبروتحمل، ایثاروگذشت و.... است که می تواند راه را بسوی فلاح ورستگاری انسان بازنموده وانسان را ازمهلکات نجات دهد.
بیائید برای یک بارهم که شده، نه برای حزب وگروه، نه برای قوم ونژاد، نه برای قریه، محیط ومحل زادگاه بلکه برای خدا وبرای خیرخود وخیرمردم خود وخیرجامعه انسانی با هم متحد شویم، جمعی برای تجارت واقتصاد گرد هم می آیند، عدۀ برای امن وامان با هم اتحاد می کنند، تعدادی برای پیوند ووحدت خانه وخانوادگی دورهم جمع شده ووصلت می کنند، وتعدادی .... بیایید! یک بارهم که شده، فقط وفقط برای خدا و پیاده کردن دستورات خدا درزندگی فردی واجتماعی خود گرد هم آمده نه برمحورافراد، بلکه برمحوراصل واصولی الهی وانسانی مشخس گردهم آئیم .

همه نوع جناح بندی ها وتجمعات، همه نوع دسته جات وگروه ها، همه نوع حرکت ها وقیام ها ( چه مسلحانه وچه غیرمسلحانه ) همه نوع نظام ها و رژیم ها، ازچپی وراستی وازمارکسیزم لینینزم تا انارشیزم وفاشیزم قبیله، همه وهمه را تجربه کرده ودراین سال های اخیر، دراین رژیم های تحمیلی بی بند وبارو بی اصل واصول که حتی یک انتخابات سالم بی غِل وغِش را هم برگزارنکردند، بازهم با این رژیم ها کنارآمدیم ودراین رژیم ها سهیم گردیده ودرخدمت شان قرارگرفتیم واما یک چیزرا تا بحال تجربه نکرده ایم که فقط وفقط برای خدا وبخاطرخدا وبرای تعمیل اوامرونواهی خدا وبرای ادای مسئولیت ها ووجائب الهی وانسانی با هم متحد گردیم، تنها چیزی که ما را ازاین تصفیه های هولناک وازاین بحران عظیم وازاین بی سرنوشتی ملال آوررهائی خواهد بخشید.