16 فبروری مطابق 26 دلو

آغاز فاجعۀ که افغانستان را به یک ورطۀ هولناک روبرو کرد.

شب گذشته ( چهارشنبه شب 12 فبروری – 23 دلو) در تلویزیون بی بی سی فارسی فیلمی را مشاهده کردم که درآن اوضاع آشفتۀ جامعۀ ما به نمایش گذاشته شده بود ، تمام شب را نخوابیدم زیرا آنرا خطرناکترازجریانات داخل سوریه یافتم .

هرگاه بخواهیم وضعیت موجود افغانستان را بررسی کنیم باید کمی به عقب برگردیم و به بینیم که آغاز فاجعه به چه زمانی بر می گردد.

زمانی که آی ایس آی وحکومت وقت پاکستان با یک تعداد احزاب پاکستانی ، طلبای افغانستان را جمع آوری و تحت عنوان جمعیت طلبای افغانستان به افغانستان لشکر کشی نموده و با حمایت غیرمستقیم مالی و نظامی امریکا و انگلیس افغانستان را برای مدتی اشغال نمودند . هنگامی که از بی نظیربوتو صدر اعظم وقت پاکستان دراین زمینه سوال شد که چگونه حکومت وی طالبان را جمع آوری ومورد حمایت قرارداده و به افغانستان اعزام نموده است ؟ گفت :

« جریان را ازسفارت خانه های انگلیس و امریکا جویا شوید .»

و اما هنگامی که طالبان ازکنترول خارج گردیده ، و نه تنها افغانستان ومنطقه را با نا آرامی روبرو ساختند ، بلکه دامن کشور های حامی خود را هم فرا گرفتند ؛ یعنی آنچه امریکا کِشت کرده بود ، حالا زمان درو آن فرا رسیده بود ؛ و نهایتأ آن چیزی اتفاق افتاد که برایش باور کردنی نبود . آنگاه امریکا و انگلیس برآن شدند تا طالبان را از سرراه خود بردارند و آن زمانی بود که دیر شده بود و به آسانی قادر به آن نبودند تا طالب و بخصوص حامیان پرو پا قرص و قدرتمند آن را سرجایشان بنشانند ، بناءً جنگ طولانی وپرهزینه ای دیگری را برای مردم جنگزده و مصیبت رسیدۀ افغانستان که تازه از جنگ با شوروی رهائی یافته وهمه چیز خود را از دست داده بودند ، به ارمغان آورند واز جانبی در یک بخت آزمائی و تجربه ای جدید جنگی ، پس ازسقوط شوروی خلایی را که ( بگفتۀ شان ) در منطقه و افغانستان ایجاد شده بود پُرنموده و قلب آسیا را تحت اِشراف کامل خود در آورند وغیرازتسلط برمقدرات مردم افغانستان ، برمنابع عظیم زیر زمینی و هست ونیست مردم افغانستان هم مسلط گردند.

درابتدایی مداخله درافغانستان ، امریکا وانگلیس تلاش کردند تا این نان گرمی را که پخته بودند به تنهائی نوش جان نمایند وبدون دعوت از این و یا آن به افغانستان لشکر کشی کنند و حتی کشور هایی دیگری که آرزوی شرکت در این عملیات را داشتند ، بی نیازی خود را از آنها اعلام نموده و اما درهمان اولین روزهای آغاز عملیات دانستند که قضیه به این سادگی نیست و بناءً زمینه سازی کردند تا کشور های بیشتری را دراین لشکرکشی باخود همراه نموده و چنین وانمود کنند که دنیا با خطر بزرگی رو برو است ، که اگردرنگ کند عواقب ناگواری برای همه جهانیان درپی خواهد داشت .

اولین تحفۀ ( ظاهراً لشکرکشی جهانی دربرابرچندطالب ) برای مردم افغانستان

و چنانچه با دعوت از نیروهای ناتو و با پشتوانۀ یک ارتش قوی و قدرتمند وکارآزموده و با شرکت کشورهای بیشماری ، همراه با جدیدترین تجهیزات نظامی و پول و امکانات مالی و ظاهرأ طرح های برای باز سازی وارد افغانستان شده وچنین مدعی شدند که حمایت جهانی را برای سرکوب و متلاشی کردن مراکزتروریستی با خود داشته و مورد حمایت و پشتیبانی جامعه ای بین المللی قرار دارند و اما با همه این هیاهو ولشکر کشی نتیجه چه شد ؟

واقعیت ها یی قریب به بیش از یک دهه حضور این نیروها درافغانستان ، نه تنها درجنگ با تروریست ها دستآورد محسوسی نداشته اند بلکه علاوتأ خود باعث مرگ ومیر و به شهادت رساندن هزاران انسان بیگناه و مظلوم افغان ، از زن و مرد و پیرو جوان و زنان و اطفال بی گناه گردیده که دراکثر آن مناطق تحت اِشراف اینها ، هیچ جنبندۀ احساس امنیت نکرده و حتی بگفتۀ ساکنین مناطق تحت اشغال اینها ، شب را که برای آرامش است ، هیچگاه کسی شب را بدون ترس و لَرز و دِلهُرَه به پایان نبرده است ؛ بخصوص اطفال و زنان این مناطق بدترین دوران زندگی را در طی سه دهه جنگ در افغانستان تجربه کرده اند . وحتی سرو صدای رئیس جمهوری دست نشاندۀ خود شان هم درآمده است .

دومین تحفه ( فساد درهمه ابعاد آن ) برای مردم افغانستان

واما جریان با لشکرکشی هم خاتمه نیافت ، بلکه با سرازیر کردن پول و امکانات و شیوه های محیلانه و مزوِّرانه توزیع و بکارگیری پول وامکانات اگرچه تأثیرات مثبتی هم برزندگی مردم ما در قبل و پس ازمداخله ، بخصوص دراقتصاد مردم ما داشت ، و ازپل و پلچک تا جاده و سرک های اسفالت چیزی نیست که از آن بتوان چشم پوشی کرد ، اما تأثیرات منفی آن در زوایای مختلف زندگی مردم ما از جمله در فروپاشی جامعه به دامن فساد و ازجمله درفساد اداری و اخلاقی و اجتماعی و نابودی همه ارزشهای معنوی و ایجاد شگاف و اختلاف و نفاق درجامعه و برهم زدن تعادل ( درهمه سطوح قومی ونژادی ، حزبی وگروهی ، ملی ومذهبی ) و آن هم از طریق مؤسسات و انجئوهایی مرموز چیزیست که امروز افغانستان ازبدنام ترین کشور ها ، دررابطه با فساد و ازجمله فساد اداری شناخته می شود و هرگاه انسان بخواهد اسناد و شواهد کافی در زمینۀ این طرح و برنامه های ویران گرانه فراهم کند ، مثنوی هفتاد من کاغذ می گردد .

همانگونه که ، همه هست و نیست مردم ما ( بهترین مردم روی زمین که اگرخدا بخواهد درآیندۀ نزدیک دراین زمینه حرف های خواهم داشت ) را نشانه گرفته اند ، مردم افغانستان ، بخصوص نسل جوان افغان را هدف قرار داده تا از بنیاد و ریشه ، این نسل را دگرگون و ازرده خارج سازند و بناءً هرآنچه ، یک فرد و یا یک جمع و جامعه را می تواند به نابودی سوق دهد آنرا در مورد مردم افغانستان به اجرا در آورده اند .

سومین تحفه ( تولید مواد مخدر) برای مردم افغانستان

تولید وپخش مواد مخدر ، آن هم به پیمانۀ که در سطح دنیا بی سابقه است . درحالی که هیچ گاهی افغانستان ، چه دردوران نظام های ملوک الطوائفی ؛ و چه در دوران نظام های مختلف سلطنتی ؛ ویا چه دردوران رژیم پوسیدۀ ظاهر شاهی ؛ ویا هم چه پس از آن به چنین فاجعۀ روبرو نبوده است . ونقطۀ مهم وجالبی این که ، این پدیده فقط در مناطق تحت اداره و نفوذ و درساحۀ پایگاه های نیروهای خارجی در افغانستان محدود بوده است ، خود گویای این واقعیت است که زیر این کاسه ، نیم کاسۀ بوده است . در حالیکه کِشت و تولید مواد مخدر درزمان طالبان وهم چنین درقبل وما بعد آن هم ، ویا هم در ساحات تحت نفوذ مجاهدین مانند هرات و یا مزار وبیشتر ولایات صفر بوده است . ولی با ورود نیروهای خارجی به افغانستان ، این پدیده به یک معضله بزرگ ملی و بین الملی بدل گردیده است .

چهارمین تحفه ( اعتیاد ) برای مردم افغانستان

اعتیاد به مواد مخدر ، که امروز به یک فاجعۀ ملی بدل گردیده است و هز اران تن ازجوانان تا پیران و از زنان تا مردان را به کام خود فروبرده و به نظرم فاجعۀ خیلی درد ناکتر وعظیم تر ازفاجعۀ سوریه درحال شکل گیری است زیرا درسوریه دریک جنگ رویاروئی جوانان ومردم زیادی تلف می گردند و اما در این ( جنگ پنهانی ) فاجعۀ وحشتناک وعظیم انسانی درافغانستان روزانه به علت تماس و ارتباط معتادان با دیگران ، آمار این مبتلایان بصورت بی سابقۀ بالا می رود زیرا فضای موجود کشور که آگنده از فساد ، ظلم ، بی عدالتی ، بیکاری ، بی بندو باری و لاقانونی است وخود زمینه ساز رشد چنین بلایا ، و بسترخوبی برای افزایش چنین ویروس کشنده ایست . و تا جائی که دیده می شود اصلاح وضع موجود هم به ملیارد ها دالرقابل پیشگیری نیست ، و این یکی دیگر ازفاجعه بار ترین دستآورد های یک دهۀ اخیر ، بخصوص بعد از ورود قوای خارجی به افغانستان است . اعتیاد به مواد مخدر، قبلأ درکشورهای همسایه ای ایران و پاکستان به پیمانۀ وسیع مشهود بود ؛ ولی درافغانستان اعتیاد به مواد مخدر هیچ گاهی خیلی محسوس و قابل تشویش و نگرانی نبوده است ، زیرا اعتیاد به مواد مخدر به آمار وارقام نمی آمد .

حرکات مرموز و گزارشهای بیشمار دیگری هم طی همین سال ها از مناطق تحت نفوذ این نیروها ، پخش و نشر گردید که از بین این نیرو ها ، درمقاطع مختلف ، افراد مشخصی روابط وارتباطات نزدیکی با طالبان داشته و حتی افرادی از بین مقامات و مراجع انگلیسی ، سلاح وتجهیزات زیادی در اختیارطالبان قرار داده اند . که پخش و نشر این اخبارو گذارشات باعث ترور و کشته شدن یکی از خبرنگاران معروف و تیرگی روابط دو طرف انگلیس و افغان گردید ولی متأسفانه بدون تحقیق و پیگرد چنین جریاناتی ، به آن خاتمه داده شد . خلاصه آنچه امروز، پس از بیش از یک دهه از تجاوز مستقیم سوم ( تجاوز اول تجاوز شوروی و تجاوز دوم تجاوزآی ایس آی پاکستان تحت عنوان طالب و این تجاوز سوم ) به افغانستان میگذرد چیزی که می تواند ابعاد این فاجعه را به مهک بگذارد ، یک کمیسیون بی طرف و غیروابسته به این و آن است که باید روزی این جریان را با جریانات قبلی یکجا بررسی نموده و این مأمول زمانی ممکن خواهد گردید که یک نظام و حکومت و دولت مستقل و آزاد و غیروابسته در افغانستان بمیان آید که من خیلی معتقدم که این آرزو به زودی انشاءالله برآورده خواهد شد ، زیرا مردم ما از وضع موجود به تنگ آمده و متوجه شده اند که فقط با تکیه برالله و ایمان وعقیدۀ خالص وبا اتحاد و وحدت صفوف می توانند که بر پرابلم ها و مشکلات موجود غلبه نموده و نظام مورد نظرخود را درکشور بسازند . انشاءالله