نامۀ سرگشاده به:
برادران....
قسمت نهم
عامل این همه پراکندگی و تشت، اختلاف و نفاق، و دهشت و وحشتی که هم ما و همۀ ماحول ما را فرا گرفته است، در بی اعتنائی به دستورات الهی و ارزش های والایی انسانی نهفته است و از بی عدالتی ها، تعصبات، فزون خواهی ها، عیب و نقص ها، و افراط و تفریط ها مایه می گیرد و ریشه در حُب مال و جاه دارد و نتیجتاً به بندگی نفس و هوی می انجامد که خطرناکتر از بندگی آن هایی است که خود را درپای این و آن می اندازند، و غیر از خدا معمبودانی را بر می گزینند.
ما ضمن این که از برکت اسلام و ارزش های والایی اسلامی ما و از جمله جهاد مقدس ما دست آورد هایی عظیمی کمائی کردیم اما اگر کمی به خود می آمدیم ( سر به گریبان می کردیم ) و با طرح و برنامۀ کاملتر و جامعتر و با اتحاد و وحدت صفوف در این راه مقدس قدم می گذاشتیم امروز برای مردم و کشور خود مصدر کارهایی عظیمی می گردیدیم و هم بهترین الگویی به سایر مسلمین و مردم مستضعف جهان در می آمدیم و اما متأسفانه در جال نفس و هوی و شیطان، تعصبات قومی، نژادی، گروهی و مذهبی و دسیسه های بیرونی قرار گرفتیم، ضمن این که در موارد زیادی مطابق اصل و اصول عمل نموده، از حق دفاع کردیم و در برابر ظالمین ایستادیم، اما هم زمان به طرد و نفی برادران و همسنگران و همقطاران خود کوشیدیم و بر تشتت و پراکندگی و التهاب آفرینی نقشی اساسی ایفا کردیم.
امروز امکانات وافری در همه زمینه ها و در همه ابعاد در اختیار ما انسان ها است، و نه تنها در فضاهای آزاد و در سایۀ دیموکراسی و آزادی، بلکه در دور فتاده ترین و از نظر افتاده ترین نفاط افغانستان و جهان زمینه برای کار و فعالیت مثبت فراهم است بشرط آن که ما برای کار اساسی، سازنده و مثبت آماده می بودیم. اگر هم دیگر را بخاطر.... که دامنگیر ما است تحمل کرده نتوانسته و نمی توانیم و به طرد یک دیگر پرداخته و خوشحالیم، اما باز هم دست از سریکدیگر برداشته، و از این فرصت های خدادادی برای ادای وجائب خود استفادۀ اعظمی می کردیم، خیلی بهتر بود. حسد و حرص و فزون خواهی بحدی در ما غلبه دارد که اگر هر چه هم در اختیار داشته باشیم باز هم تحمل برخورداری دیگران را از این چیز ها نداریم.
برخی از رسانه های گروهی، ضمن این که برنامه های مثبت و قابل قدری دارند، اما باز هم متأسفانه اصول و ارزش های والای اسلامی را زیرپا نموده و تحت تأتیر تعصبات ....بیشترین تبلیغات خود را علیه برادران مسلمان شان و بر محور اهداف ... و تضاد های ذات البینی .... خلاصه می سازند که هیچ صبغۀ دینی ندارد و در خیلی از موارد در تضاد کامل با ارزش های دینی و انسانی و در دشمنی با اسلام و مسلمین است. تهمت و افترا، توهین وتحقیر، دشنام و بد زبانی، طغیان و تجاوز، غدر و فریب، فخر فروشی و مقدس مآبی، عیب جوئی و عوام فریبی، مال اندوزی و سؤ استفادۀ مالی، تلاش برای نفرت پراگنی و تشتت، تلاش برای بهم اندازی و فساد اجتماعی، عصبانیت و خشمی بدور از کرامت انسانی، و در نهایت به نفرین این و آن مسلمان خلاصه می گردد، و هرگاهی که به چهرۀ این گونه انسان ها دیده شود چنان نمایان می گردد که اگر فرصتی پیدا کنند جنبندۀ را در روی زمین نخواهند گذاشت، مانند آن چه امروز در..... و جهان شاهد آن هستیم، و همۀ هم و غم شان در دفاع و یا دعوت به حزب، گروه و یا....خلاصه می گردد، و مانند دایه های مهربانتر از مادر، دم از دین، دیانت، یا قوم، نژاد ویا فلان ..... باطل میزنند که با اسلام هیچ سنخیتی ندارد.
برخی افراد گروه ها و احزاب چنین برداشتی دارند که گوئی رهبر شان با همه آن خلاها و اشکالات و.... که دارد، در جایگاه پیامبر و یا خلفای صدر اسلام قرار دارد که اگر کسی با وی هست مسلمان است و اگر با وی نیست، منافق ویا کافر است و به همین مبنا به غیر از افراد گروه خود دیگران را به هر اسم و رسمی که باشند قبول ندارند و با آن رو در رو می گردند و مانند دشمنان اسلام با آن ها برخورد نموده کاری می کنند که از شیطان هم چند قدم جلوتر اند. چه فکر باطل و چه خیالات واهی.
پروردگار در کلام پاک خود می فرماید:
يا أيها الذين آمنوا لا يسخر قوم من قوم عسى أن يكونوا خيرا منهم ولا نساء من نساء عسى أن يكن خيرا منهن ۖ ولا تلمزوا أنفسكم ولا تنابزوا بالألقاب ۖ بئس الاسم الفسوق بعد الإيمان ۚ ومن لم يتب فأولئك هم الظالمون11يا أيها الذين آمنوا اجتنبوا كثيرا من الظن إن بعض الظن إثم ۖولا تجسسوا ولا يغتب بعضكم بعضا ۚ أيحب أحدكم أن يأكل لحم أخيه ميتا فكرهتموه ۚ واتقوا اللـه ۚ إن اللـه تواب رحيم .( حجرات: 11 و12)
«ای کسانی که ایمان آوردهاید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگری را استهزاء کنند، شاید آنان بهتر از اینان باشند، و نباید زنانی زنان دیگری را استهزاء کنند، زیرا چه بسا آنان از اینان خوبتر باشند، و هم دیگر را طعنه نزنید و مورد عیب جوئی قرار ندهید، و یکدیگر را با القاب زشت و ناپسند مخوانید و منامید. ( برای مسلمان ) چه بد است، بعد از ایمان آوردن، سخنان ناگوار و گناه آلود ( دالّ بر تمسخر، و طعنه زدن و عیب جوئی کردن، و به القاب بد خواندن ) گفتن و بر زبان راندن! کسانی که ( از چنین اعمالی و اقوالی ) دست برندارند و توبه نکنند، ایشان ستمگرند ( و با سخنان نیشدار، و با خرده گیری ها، و ملقّب گرداندن مردم به القاب زشت و توهینآمیز، به دیگران ظلم میکنند ). ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری از گمان ها بپرهیزید، که برخی از گمان ها گناه است، و جاسوسی و پرده دری نکنید، و یکی از دیگری غیبت ننماید؛ آیا هیچ یک از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده ای خود را بخورد؟ به یقین همه ای شما از مرده خواری بدتان میآید ( و از آن بیزارید، غیبت نیز چنین است و از آن بپرهیزید و ) از خدا پروا کنید، بیگمان خداوند بس توبه پذیر و مهربان است.»( ادامه دارد) بها ء الدین ضیایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر