نامۀ سرگشاده به:
برادران.....
قسمت دهم
اتحاد و وحدت؛ و نظم و انسجام مسلمین در اولین روزهای پس از آوارگی و هجرت در مدینۀ منوره پایه گذاری گردید، اولین هستۀ را که مسلمین پس از آن همه رنج و زحمت، آزار و اذیت، و آوارگی و هجرت بدست مشرکین به رهبری و امامت و قیادت رسول اکرم ( ص) برای تجمع مسلمین ( برادران مسلمان) ایجاد کردند مسجد بود، مسجد کانون اخوت و برادری، مُمثل حسن خلق و بزرگواری، پیام رسان کرامت انسانی به حساب می آمد.
در قرآن و سنت تأکید زیادی گردیده است که مسلمین نمازهای پنج وقت روزانه را به جمع ادا کنند و هرگاه بنا بر معاذیر شرعی در نمازجماعت شرکت کرده نتوانستند باز هم در هر کجایی که هستند نماز ها را به صورتی ادا کنند که اگر بیش ازیکنفر هستند، باید یکی از آن ها امامت دیگران را به دوش گرفته و نماز را با جماعت ادا کنند، زیرا که فضایل نماز باجماعت به مراتب بیشتر از نمازهای تنها گزار است، و سپس نمازهای هفته وار جمعه را باید دریک مسجد و محل بزرگتری ادا کنند که نمازگزاران و جمعیت بیشتری و از مساجد مختلف دیگری در آن شرکت جویند تا نماز جمعه به خاطر عظمت وفضایل آن دریک اجتماع بزرگتری برگزار گردیده و از خطبۀ که برای نماز جمعه اختصاص دارد و شامل مسایل حیاتی برای مسلمین است به تعداد بیشتری بهره مند گردند. و به همین گونه نمازهای عید که سال یک مرتبه برگزار می گردد در محیط خیلی بزرگتر و با اشتراک همه نمازگزاران محیط و محل و در هر شهربزرگی که مقتدیان همه مساجد منطقه در آن بتوانند شرکت کنند برگزار می گردد و به همین صورت مراسم حج است که سال یک مرتبه برگزار می گردد و در آن همۀ مسلمین عالم، از هر شهر و دیار و از هر کشور و قاره و از هر نسل و نژادی که برای شرکت در مراسم حج به بیت الله الحرام تشریف می آورند باید به امامت امامان حرمین نماز ادا کنند. و این ها همه نشانه های توحیدی و علامت اتحاد و وحدت مسلمین را تداعی می کند و بر این مسئله مهر تأکید می گذارد که اسلام به جمع و به اجتماع و وحدت مسلمین تا چه پیمانه ارج می نهد. رسول اکرم ( ص) با نماز انفرادی به شدت برخورد نموده و از آن منع فرموده اند و چنانچه در حدیث صحیحی از رسول اکرم ( ص) آمده است که فرموده اند:
« دلم می خواهد که مؤذنی را دستور دهم که برای جماعت اقامت بگوید و کسی را دستور دهم که عوض من امامت دهد و من شعلۀ آتشی را گرفته و خانۀ آن مردمی را آتش بزنم، و نیز آن مردمی را بسوزانم که پس از شنیدن اذان نیز از خانه های خود بیرون نمی آیند.» و بر همین مبنا در میادین جنگ هم، جابی که خطرات زیادی متوجه مسلمین بوده است باز هم همیشه نماز ها به جماعت ادا گردیده است. این توجه فوق العاده به جمع و جماعت بیانگر آن است که اسلام به جمع و جماعت، به اتحاد و وحدت، و سپس به برادری و اخوت اکیداً ترکیزنموده است ولی دل ها و روح های بیمار و افسرده و انسان های از خود راضی و از دیگران بیزار، با طرح عیب و اشکالات، تهمت و افترا به این و آن برادر مسلمان در تلاش جدایی و فاصله از دیگران اند تا به آرزوهای نفسانی، و مقاصد... که دارند و آن هم رسیدن به.... و در نهایت .....برسند.
عدۀ احساس می کنند و چنین برداشتی دارند که هدف ازتأسیس مسجد آن است که مردم برای عبادت دور هم جمع گردند و در آن جا ( مسجد ) فقط عبادت خدا را بجا آورند، در حالی که اگر هدف از اعمار مسجد و اذان برای فراخوانی نماز گزاران در مسجد، تنها برای عبادت بود، عبادت تنهایی به مراتب با اهداف اصلی عبادت که به دور از ریا و تظاهر است نزدیکتر است و بر اساس نظریات برخی از امامان، همان گونه که ادای نمازهای فرض با جماعت دارای فضایل زیادی است، ادای نمازهای سنت و نفل در خلوت هم دارای فضایل بیشماری است.
اما مقصد غائی ازتأسیس مسجد جمع آوری مردم بر محور عقیده و ایمان واحد ( اسلام ) و آن هم ایمان به خدای واحد و یا اجتماع واحد یعنی عبادت گروهی ویا دسته جمعی، و محل و جائی واحد (مسجد)، و از همه مهمتر امام و پیشوا و رهبر واحد است، و ماسوای این، هیچ انگیزۀ دیگری نمی تواند اهداف مسجد را بصورت کامل آن تأمین و رضایت پروردگار را با خود داشته باشد.
همین که قصد نماز باجماعت کردیم به آن معنی است که ما از آن حالت انفرادی و پراگنده، به سوی جمع واحد وقبلۀ واحد و برای عبادت خدای واحد و تحت قیادت و امام وپیشوای واحد، روی آورده و به همه آن مشاغل دنیایی و مصروفیت های کذایی وسرگرمی های بیهودۀ سیاسی و ریائی روزانه وداع نموده برای خلوت با خدای خود و راز و نیاز باخالق و فرمانروای حقیقی خود و روی آوردن به دساتیر و فرامین سرور و والای اصلی خود و تجدیدعهد وپیمان با مولای محبوب و دوست داشتنی خود آماده گردیده ایم.
یکی از آن ده ها معضلات ما و مردم ما و برخی از سران و بزرگان اقشار مختلف جامعۀ ما این است که هرحرکت مثبتی را که انسان قصد آغاز آن را دارد، شیطان با تمام سعی و تلاش بی وقفۀ خود می کوشد تا آن را به سوی اهداف و مقاصد قومی، نژادی، مذهبی، گروهی وحزبی بکشاند، و در این بحران و طوفان سیاسی، اجتماعی، و اخلاقی که همه چیز را به نابودی و انهدام تهدید می کند ما هم بدون تأمل و تفکر و بدون توجه به فرجام آن، تحت تأثیر قرار گرفته و با آن همآهنگ می گردیم.
همین که آواره گی و هجرت رو به افزایش گذاشت و جمع کثیری از ملت های مسلمان در اثر مظالم و جنایات دیکتاتورها و نظام های شیطانی به دیار غربت سرازیر گردیدند، همانند صدر اسلام به مراکز تجمع مسلمین ( مساجد ) نیاز شدیدی احساس می گردید و بر همین مبنا بود که مساجد زیادی یکی پی دیگری در محیط های آواره گی و هجرت احداث و جمع کثیری از مردم مسلمان بر محور آن ها گرد آمدند و این روند را کشورها و ملت های متمدنی مانند ترکیه و مغرب به خوبی اداره و رهبری و قیادت کردند بگونۀ که ده ها و صدها و هزاران نماز گزار در این مساجد گرد می آیند، که اکثر اوقات، جایی برای نماز خواندن پیدا نمی گردد و دائماً این مساجد در حال توسعه دادن هستند، خصوصاً نسل جوان به صورت بی سابقۀ در این مساجد جلب و جذب می شوند، نه تنها از قوم خاص ترک و یا عرب بلکه از هر نژاد و ملیتی؛ زیرا در این مساجد حرفی از عرب و عجم، حزب و گروه، دولت و ملتی بکلی مطرح نیست و کسی نمی داند که این مسجد متعلق به کیست؛ زیرا علایمی از تعصبات قومی، نژادی ومذهبی در آن ها مشاهد نمی گردد و بیشتر امامان سخنرانی و خطبه را به زبان عربی ویا ترکی و هم گاهی ترجمه اش را به زبان محلی مثلاً آلمانی، یا انگلیسی ویا هالندی می خوانند تا نسل جوان که به زبان محلی تسلط بیشتر دارند از این خطبه ها بهره مند گردند، و این مساجد نه تنها موجب درد سرها و مشکلاتی برای خودشان و دیگران نگردیدند بلکه آن هدف اساسی از تأسیس مساجد را به صورتی بر آورده کرده اند که برای کشورها و ملت های میزبان هم جالب و هم جذاب است و از جانبی باعث هیچ نوع عکس العمل منفی و یا حساسیت های دیگری نگردیده بلکه باعث شدند تا به تعداد کثیری از ملت های میزبان از این مجموعه ها استقبال نموده و به این جمع بپیوندند و مسلمان شوند. به گونۀ که هیچ باور کردنی نیست زیرا در سازماندهی و دعوت این برادران همه آن ارزش های والای انسانی و اخلاقی و معنوی کاملاً رعایت و مطابق اصول اسلامی و انسانی صورت می گیرد و علاوتاً کلیساهای زیادی جایی خود را به مساجد گذاشته ورفتند.( ادامه دارد)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر