16 فبروری مطابق 26 دلو.16-2-2014
-
آغاز فاجعۀ
که افغانستان را به یک ورطۀ هولناک روبرو کرد.
شب گذشته (
چهارشنبه شب 12 فبروری – 23 دلو) در تلویزیون بی بی سی فارسی فیلمی را مشاهده کردم
که درآن اوضاع آشفتۀ جامعۀ ما به نمایش گذاشته شده بود ، تمام شب را نخوابیدم زیرا
آن را
خطرناکترازجریانات داخل سوریه یافتم .
هرگاه
بخواهیم وضعیت موجود افغانستان را بررسی کنیم باید کمی به عقب برگردیم و به بینیم
که آغاز فاجعه به چه زمانی بر می گردد.
زمانی که
آی ایس آی وحکومت وقت پاکستان با یک تعداد احزاب پاکستانی ، طلبای افغانستان را
جمع آوری و تحت عنوان جمعیت طلبای افغانستان به افغانستان لشکر کشی نموده و با
حمایت غیرمستقیم مالی و نظامی امریکا و انگلیس افغانستان را برای مدتی اشغال
نمودند . هنگامی که از بی نظیربوتو صدر اعظم وقت پاکستان دراین زمینه سوال شد که
چگونه حکومت وی طالبان را جمع آوری ومورد حمایت قرارداده و به افغانستان اعزام
نموده است ؟ گفت :
« جریان را
ازسفارت خانه های انگلیس و امریکا جویا شوید .»
و اما
هنگامی که طالبان ازکنترول خارج گردیده ، و نه تنها افغانستان ومنطقه را با نا
آرامی روبرو ساختند ، بلکه دامن کشور های حامی خود را هم فرا گرفتند ؛ یعنی آن چه امریکا کِشت کرده بود ، حالا زمان درو
آن فرا رسیده بود ؛ و نهایتأ آن چیزی اتفاق افتاد که برایش باور کردنی نبود . آن گاه امریکا و انگلیس برآن شدند تا طالبان
را از سرراه خود بردارند و آن زمانی بود که دیر شده بود و به آسانی قادر به آن
نبودند تا طالب و بخصوص حامیان پرو پا قرص و قدرتمند آن را سرجایشان بنشانند ،
بناءً جنگ طولانی و
پرهزینه ای
دیگری را برای مردم جنگزده ومصیبت رسیدۀ افغانستان که تازه از جنگ با شوروی رهائی
یافته وهمه چیز خود را از دست داده بودند ، به ارمغان آوردند واز
جانبی در یک بخت آزمائی و تجربه ای جدید جنگی ، پس از سقوط شوروی خلایی را که (
بگفتۀ شان ) در منطقه وافغانستان ایجاد شده بود پُرنموده و قلب آسیا را تحت اِشراف
کامل خود در آورند وغیرازتسلط برمقدرات مردم افغانستان ، برمنابع عظیم زیر زمینی وهست
ونیست مردم افغانستان هم مسلط گردند.
درابتدایی
مداخله درافغانستان ، امریکا وانگلیس تلاش کردند تا این نان گرمی را که پخته بودند
به تنهائی نوش جان نمایند و بدون دعوت از این و یا آن به افغانستان لشکر کشی کنند
و حتی کشور هایی دیگری که آرزوی شرکت دراین عملیات را داشتند، بی نیازی خود را از
آن ها اعلام نموده و اما درهمان اولین روزهای آغاز عملیات دانستند که قضیه به این
سادگی نیست و بناءً زمینه سازی کردند تا کشور های بیشتری را دراین لشکرکشی باخود
همراه نموده و چنین وانمود کنند که دنیا با خطر بزرگی رو برو است ، که اگردرنگ کنند
عواقب ناگواری برای همه جهانیان درپی خواهد داشت .
اولین تحفۀ
( ظاهراً لشکرکشی جهانی دربرابرچندطالب ) برای مردم افغانستان
و چنانچه
با دعوت از نیروهای ناتو و با پشتوانۀ یک ارتش قوی و قدرتمند وکارآزموده و با شرکت
کشورهای بیشماری ، همراه با جدیدترین تجهیزات نظامی و پول و امکانات مالی و ظاهرأ
طرح های برای بازسازی وارد افغانستان شده وچنین مدعی شدند که حمایت جهانی را برای
سرکوب ومتلاشی کردن مراکزتروریستی با خود داشته و مورد حمایت و پشتیبانی جامعه ای
بین المللی قرار دارند و اما با همه این هیاهو ولشکر کشی نتیجه چه شد ؟
واقعیت ها
یی قریب به بیش از یک دهه حضور این نیروها درافغانستان ، نه تنها درجنگ با تروریست
ها دستآورد محسوسی نداشته اند بلکه علاوتأ خود باعث مرگ ومیر و به شهادت رساندن
هزاران انسان بیگناه و مظلوم افغان ، از زن و مرد و پیرو جوان و زنان و اطفال بی
گناه گردیده که دراکثر آن مناطق تحت اِشراف این ها ، هیچ جنبندۀ احساس امنیت نکرده
و حتی بگفتۀ ساکنین مناطق تحت اشغال این ها ، شب را که برای آرامش است ، هیچ گاه
کسی شب را بدون ترس و لَرز و دِلهُرَه به پایان نبرده است ؛ بخصوص اطفال و زنان
این مناطق بدترین دوران زندگی را در طی سه دهه جنگ در افغانستان تجربه کرده اند .
وحتی سرو صدای رئیس جمهوری دست نشاندۀ خود شان هم درآمده است .
دومین تحفه
( فساد درهمه ابعاد آن ) برای مردم افغانستان
واما جریان
با لشکرکشی هم خاتمه نیافت ، بلکه با سرازیر کردن پول و امکانات و شیوه های
محیلانه و مزوِّرانه توزیع و بکارگیری پول وامکانات اگرچه تأثیرات مثبتی هم
برزندگی مردم ما در قبل و پس ازمداخله ، بخصوص دراقتصاد مردم ما داشت ، و ازپل و
پلچک تا جاده و سرک های اسفالت چیزی نیست که از آن بتوان چشم پوشی کرد ، اما
تأثیرات منفی آن در زوایای مختلف زندگی مردم ما از جمله در فروپاشی جامعه به دامن
فساد و ازجمله درفساد اداری و اخلاقی و اجتماعی و نابودی همه ارزش های معنوی و
ایجاد شگاف و اختلاف و نفاق درجامعه و برهم زدن تعادل ( درهمه سطوح قومی ونژادی ،
حزبی وگروهی ، ملی ومذهبی ) و آن هم از طریق مؤسسات و انجئوهایی مرموز چیزیست که
امروز افغانستان ازبدنام ترین کشور ها ، دررابطه با فساد و ازجمله فساد اداری
شناخته می شود و هرگاه انسان بخواهد اسناد و شواهد کافی در زمینۀ این طرح و برنامه
های ویران گرانه فراهم کند ، مثنوی هفتاد من کاغذ می گردد .
همانگونه
که ، همه هست و نیست مردم ما ( بهترین مردم روی زمین که اگرخدا بخواهد درآیندۀ
نزدیک دراین زمینه حرف های خواهم داشت ) را نشانه گرفته اند ، مردم افغانستان ،
بخصوص نسل جوان افغان را هدف قرار داده تا از بنیاد و ریشه ، این نسل را دگرگون و
ازرده خارج سازند و بناءً هرآن چه ، یک فرد و یا یک جمع و جامعه را می تواند به
نابودی سوق دهد آن را در مورد مردم افغانستان به اجرا در آوردند .
سومین تحفه
( تولید مواد مخدر) برای مردم افغانستان
تولید وپخش
مواد مخدر، آن هم به پیمانۀ که در سطح دنیا بی سابقه است . درحالی که هیچ گاهی
افغانستان ، چه دردوران نظام های ملوک الطوائفی ؛ و چه در دوران نظام های مختلف
سلطنتی ؛ ویا چه در دوران رژیم پوسیدۀ ظاهر شاهی ؛ و یا هم چه پس از آن به چنین
فاجعۀ روبرو نبوده است . و نقطۀ مهم وجالب این که ، این پدیده فقط در مناطق تحت
اداره و نفوذ و درساحۀ پایگاه های نیروهای خارجی در افغانستان محدود بوده است ،
خود گویای این واقعیت است که زیر این کاسه ، نیم کاسۀ بوده است . در حالیکه کِشت و
تولید مواد مخدر درزمان طالبان وهم چنین درقبل وما بعد آن هم ، ویا هم در ساحات
تحت نفوذ مجاهدین مانند هرات و یا مزار وبیشتر ولایات صفر بوده است . ولی با ورود
نیروهای خارجی به افغانستان ، این پدیده به یک معضله بزرگ ملی و بین الملی بدل
گردیده است .
چهارمین
تحفه ( اعتیاد ) برای مردم افغانستان
اعتیاد به
مواد مخدر ، که امروز به یک فاجعۀ ملی بدل گردیده است و هز اران تن ازجوانان تا
پیران و از زنان تا مردان را به کام خود فروبرده و به نظرم فاجعۀ خیلی درد ناکتر
وعظیم تر از فاجعۀ سوریه درحال شکل گیری است زیرا درسوریه دریک جنگ رویاروئی
جوانان و مردم زیادی تلف می گردند و اما در این ( جنگ پنهانی ) فاجعۀ وحشتناک
وعظیم انسانی درافغانستان روزانه به علت تماس و ارتباط معتادان با دیگران ، آمار
این مبتلایان بصورت بی سابقۀ بالا می رود زیرا فضای موجود کشور که آگنده از فساد،
ظلم، بی عدالتی، بیکاری، بی بندو باری ولاقانونی است وخود زمینه ساز رشد چنین
بلایا ، و بسترخوبی برای افزایش چنین ویروس کشنده ایست . و تا جائی که دیده می شود
اصلاح وضع موجود هم به ملیارد ها دالرقابل پیشگیری نیست ، و این یکی دیگر از فاجعه
بار ترین دستآورد های یک دهۀ اخیر ، بخصوص پس از ورود قوای خارجی به افغانستان است
. اعتیاد به مواد مخدر، قبلأ درکشورهای همسایه ای ایران و پاکستان به پیمانۀ وسیع
مشهود بود؛ ولی درافغانستان اعتیاد به مواد مخدر هیچ گاهی خیلی محسوس و قابل تشویش
و نگرانی نبوده است ، زیرا اعتیاد به مواد مخدر به آمار وارقام نمی آمد .
حرکات
مرموز و گزارش های بیشمار دیگری هم طی همین سال ها از مناطق تحت نفوذ این نیروها ،
پخش و نشرگردید که از بین این نیرو ها ، درمقاطع مختلف ، افراد مشخصی روابط
وارتباطات نزدیکی با طالبان داشته و حتی افرادی از بین مقامات و مراجع انگلیسی،
سلاح وتجهیزات زیادی در اختیارطالبان قرار داده اند . که پخش و نشر این اخبارو گزارشات
باعث ترور و کشته شدن یکی از خبرنگاران معروف و تیرگی روابط دو طرف انگلیس و افغان
گردید ولی متأسفانه بدون تحقیق و پیگرد چنین جریاناتی ، به آن خاتمه داده شد .
خلاصه آن چه امروز، پس از بیش از یک دهه از تجاوز مستقیم سوم ( تجاوز اول تجاوز
شوروی و تجاوز دوم تجاوزآی ایس آی پاکستان تحت عنوان طالب و این تجاوز سوم ) به
افغانستان میگذرد چیزی که می تواند ابعاد این فاجعه را به مهک بگذارد ، یک کمیسیون
بی طرف و غیروابسته به این و آن است که باید روزی این جریان را با جریانات قبلی
یکجا بررسی نموده و این مأمول زمانی ممکن خواهد گردید که یک نظام و حکومت و دولت
مستقل و آزاد و غیروابسته درافغانستان بمیان آید که من خیلی معتقدم که این آرزو به
زودی انشاءالله برآورده خواهد شد، زیرا مردم ما از وضع موجود به تنگ آمده و متوجه
شده اند که فقط با تکیه برالله و ایمان وعقیدۀ خالص وبا اتحاد و وحدت صفوف می
توانند که بر پرابلم ها و مشکلات موجود غلبه نموده و نظام مورد نظرخود را درکشور
بسازند . انشاءالله
بهاءالدین
ضیائی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر