1-1-2015

نامۀ سرگشاده به :

برادران.......

قسمت دوازدهم

همین که اروپا جنگ های خونین اول و دوم جهانی را پُشت سرگذاشت، جنگ های که از کشته ها پُشته ساخت و کمتر محیط و منطقۀ پیدا می شد که در آن اجساد مردۀ انسان ها و خرابه و ویرانۀ سراغ نگردد. اما با خاتمۀ این جنگ ها، ملت آسیب رسیده وهوشیار، به یکباره گی راه خود را پیدا کرد و مسیر اتحاد، وحدت ویکپارچگی را برگزید و به سرعت به یک قدرت بزرگ اقتصادی و سیاسی جهان تبدیل گشت، و بر این اساس به نیروی کار و کار آمد نیاز شدید پیدا کرد زیرا در اثر جنگ های ویرانگر و تلفات سنگین نیروی انسانی، به کمبود این نیروی مورد نیاز روبرو گردید و بر همین مبنا از کشور های ترکیه و شمال افریقا تقاضای نیروی کار آمد کرد و چنانچه گروه کثیری از کارگران این کشورها راهی اروپا گردیدند و اما پس از مدتی این کشورها متوجه گردیدند که اگر به این جمع و به این نیروی کار ارسالی به اروپا طرح و برنامۀ نداشته باشند، این مجموعه بزودی همه چیزخود را از دست خواهند داد، هم هویت نژادی و قومی و هم هویت دینی و اعتقادی خود را، وآن گاه پیوند شان با اصل شان منقطع گردیده و بزرگترین درد سری را هم برای خود و هم برای کشور خود و هم برای کشورهای میزبان بوجود خواهند آورد و بناءً هم خود آن مهاجرین کاری، احساس مسؤلیت نموده و هم آن کشورهای مربوطه دست بکار گردیدندِ، و برای حفظ هویت این جمع کارگر و مهاجر برنامه ریزی کردند و آن ها را تحت نظم و سازماندهی آورده، وبرای آن ها و فرزندان شان، مراکز فرهنگی و کلتوری و مدارس دینی و غیر دینی و مساجد تأسیس نمودند و جالب توجه این است که رژیم سیکولار و ضد دینی حاکم آن زمان در ترکیه هم که در همان ترکیه بر مسلمانان ترک قیودات زیادی را وضع کرده بود، در صدد تاسیس و احداث مساجد بزرگ برای این مهاجرین ترک گردید و در این راه مبالغ زیادی را صرف نمود و اما امروز این مهاجرین ترک و عرب از منظم ترین و با برنامه ترین مردم در محدودۀ اروپا هستند.

اروپای که میزبان ملیون ها مسلمان از سراسر دنیا است، میزبانیی که نه مانند برخی همسایه گان، بی مروت، بی عاطفه و متعصب، بلکه اروپای که من دیدم و قریب دو دهه در این جا زندگی کردم، یکی از صدها خاطرۀ خود را یاد آور می شوم:

پس از این که در محلی که در همین نزدیکی های خانۀ فعلی ما بود مستقر گردیدم و کسی مؤظف گردیده بود تا بیاید و کارهای اداری ام را در ادارات دولتی این محل روبراه سازد. در بعد از ظهریکی از روز های طولانی تابستان بود که دیدم زنگ دروازۀ خانه به صدا در آمد و خانمی با انتهای ادب و احترام، احترامی بیش از توقع من، تقاضای داخل شدن کرد و من هم که در انتظار کسی بودم در را باز نموده و با هم داخل خانه گردیدیم و دیدم که آرزو دارد ببیند که زندگی من از چه قرار است زیرا این سو و آن سو را می دید و گاهی هم به ساعت خود نگاه می کرد که گوئی عجله دارد و بالآخره از من خواست که با هم بسوی ادارات حرکت کنیم. من از وی خواستم که برای چند دقیقه ای به من فرصت دهد تا نماز ظهرم را ادا نمایم و سپس با وی رهسپار ادارات مربوطه گردیم. خلاصه، خیلی با خورسندی قبول کرد و سپس من را در ماشینی که داشت سوار کرد و بسوی مقصدی که می خواست حرکت کردیم در مسیر راه پرسان کرد که در شبانه روز ، همین یک دفعه نماز می خوانم و یا چطور، برایش گفتم که ما مسلمان ها در شبانه روز، پنج وقت نماز می خوانیم. خیلی با علاقه مندی به حرف هایم گوش داد و تائید و استقبال می نمود تا این که به دفاتر رسیدیم و کارها را روبراه کرد و سپس بار دیگر مرا در ماشین خود سوار کرد و در مسیر راه خانه به یک مغازۀ آورد و از من سوال کرد که چه اندازه پول به همراه دارم. من برایش گفتم که بقدرخرچ یک هفته ام، و سپس تلفون دستی اش را گرفت و پیاپی زنگ زد وحرف زد و دیده می شد که خیلی نا راحت است تا جائی که من فکر کردم که شاید از دست من نا راحت گردیده باشد و سپس بدون این که چیزی را خریده باشیم به خانه برگشتیم و من در وقت برگشت از وی خواستم تا برای صرف یک گیلاس چای و یا قهوه؛ با من به خانه بیاید، اما وی معذرت خواست وگفت: زمانی که خانه ات درست و کامل گردید آن وقت می بینیم، و به همین صورت وداع کرد، و رفت؛ و اما پس از چند ساعت وقفه و درحوالی قریب شام دیدم که باز زنگ دروازۀ خانه به صدا در آمد در حالی که این مرتبه انتظار کسی را نداشتم و هم کسی از محل اقامت جدیدم آگاهی نداشت وقتی که از پنجره دیدم، این مرتبه هم همان خانم است که به همراه شوهر و یک ماشین پر از توشک و لحاف و تخت خواب و وسایل دیگری که به همراه آورده است. از من خواست که به این ها دست نزنم زیرا من مهمان آن ها هستم. خلاصه این وسایل را زن و شوهر داخل خانۀ دو طبفه آوردند و جابجا و وصل کردند و سپس گفتند که حالا کمی خاطر ما جمع گردید و اگر چه هنوز کار تمام نشده است. این وسائلی بود که سپس معلوم شد که این زن و شوهر از پول شخصی خود خریده و برایم آورده بودند. من که در این خانه و در این محل تازه آمده بودم، درخانه ام همه چیز را داشتم ولی یک چیز را هنوز تهیه نکرده بودم و آن هم تخت خواب بود که انتقالش برایم به تنهائی مشکل بود ولی زمانی که آن خانم دیده بود که من در روی زمین می خوابم، سخت باعث ناراحتی وی گردیده بود و بلافاصله از پول شخصی خود به تهیۀ آن وسایل اقدام و من را برای همیشه منت دار خود ساخت، گرچه پس از آن که این زن و شوهر شریف و نجیب رفتند، بار دیگر هر چه تلاش کردم تا آن ها را پیدا کرده و از آن ها قدردانی و تشکر کنم و خصوصاً زمانی که فامیل من هم آمدند، از آن ها دعوت بعمل آورم، مؤفق نگردیدم. من گاهی نزد خود فکر می کنم که اگر ما بودیم، پس از این که دیده بودیم که این آدم، هم مسلمان و هم پایبند نماز است، می گفتیم که این هم ازهمان .... است. زمانی که ما در یک کشور همسایه، و باز آن همسایۀ که چنین و چنان ......ادعاهائی دارد زندگی می کردیم به ندرت قادر می گردیدیم تا یک سال تمام را در یک خانه و دریک محل زندگی کنیم زیرا همین که می دانستند و یا از هویت ما خبرمی شدند که ما کجائی و چکاره هستیم، باید شب را به روز معطل نمی کردیم؛ زیرا با براپلم های عدیدۀ روبرو بودیم. ( ببین تفاوت ره ازکجاست تا به کجا؟ از شعار تا عمل ).

دیگران خیر. اگریک برادری که یک عمر در کنار هم برای هدف واحد کار کردیم ولی حالا در دو گروه مختلف ( نه برای ....... کار می کنیم) اگرچنین حالتی بیاید که یکی محتاج دیگری گردیم چه خواهیم کرد؟) افسوس ..... ( ادامه دارد)