نبرد پا برهنه ها
قسمت شانزدهم
گزارشات به حدی هیجان انگیزوتکان دهنده بود که حضار چنین تصوروبردادشتی ارائه کردند که گوئی کشوربه یک بحران عظیمی مواجه گردیده است. بحرانی که همه کس وهمه چیز را درحال فروبردن به کام خود است. بحرانی که در آن امن وامانی نخواهد بود وکسی هم احساس آرامش نخواهد کرد، بحرانی که علاوه برعوامل داخلی، عوامل خارجی نیز درآن سهیم خواهد بود. یکی ازحضار گفت:
« این بحران نیست بلکه جنگی است دربین حق وباطل واسلام و کمونیزم وجنگی است که ما براه نیانداخته ایم بلکه برما تحمیل گردیده است، جنگی که کمونیست های افغانستان با حمایت کمونیزم بین المللی براه انداخته اند، جنگی است که برای سلطۀ فکرواندیشۀ مارکسیسزم – لنینزم برفکرواندیشۀ الهی وانسانی براه انداخته اند، وجنگی است برای سلطه وقبضۀ یک کشوراسلامی واین جنگ به افغانستان خلاصه نمی گردد بلکه افغانستان را تختۀ خیزخود ساخته وسلطه برکشورهای زیادی را درنقشۀ خود دارد. اگر ما که مدعیان اسلام هستیم بصورت درست وصحیح پا به عرصۀ این جنگ، که دراصل جهاد درراه خدا است نگذاریم، اولاً خود ما وسپس سایر کشورهای اسلامی درامان نخواهند ماند.
آنها با سلاح عقیده وبا پشتیبانی یک مکتب مدون به یک فلسفۀ ضد انسانی همراه با فشار، اختناق، تصفیه وبراندازی به جنگ ما آمده اند وقصد آنرا دارند تا همانند مائو، لنین واستالین نه تنها مردم ما را ازدم تیغ بیرون کنند بلکه به هرکسی وحتی هواداران واعضای حزب خود همین که مشکوک شدند ازتصفیه وکشتن هم پرهیزنمی کنند وما نیزبدون الهام ازاندیشه وعقیده وایمان نخواهیم توانست به جنگ آنها برویم.
اگربخواهیم که دراین جنگ برنده شویم فقط یک راه وجود دارد و آن اتکا به عقیده و ایمان و اسلام است که ما را در این جنگ به پیروزی خواهد رساند درغیرآن دسته جاتی که برای انتقام، برای نام وشهرت، برای کسب امتیازات زود گذرومادی و یا انگیزه های قومی، نژادی و یا زبانی به مبارزه بپردازند، شاید بصورت مقطعی به نتایجی برسند اما اثرات آن نه دردراز مدت بلکه درکوتاه مدت نیزچنان زیان آور خواهد بود که غیرقابل تصوراست.
من به شما اعلام می دارم که اگر براستی زندگی را درپرتوارزشهای والای اسلامی می خواهید واگربراستی تصمیم جد ی برای دفاع ازنوامیس ملی و مذهبی خود دارید، پس بناءً خود را برای جهاد در راه خدا آماده سازید، همانگونه که خداوند ( ج ) فرموده است، درغیرآن ازنظر من نه خود را پریشان سازید ونه دیگران را به معضلات بیشتری مواجه گردانید، زیرا در رویاروئی با یک مکتب وآنهم مکتبی که ادعای جهانی بودن دارد با ابزاروافکار سُست وبی بنیاد وباعقده ونفرت وکینه وانتقام نمی توان مؤفقیتی حاصل کرد.
برادران عزیز! اگرما قادرنگردیم، آن گونه که شایستۀ آن است، یک تشکل اسلامی را که برمبنای اصول واساسات اسلام است جایگزین این حرکت های غیرمسئولانه سازیم و درعوض حس نفرت وانتقام، خشونت وقصاوت – عدالت وتقوی را اختیار کنیم بهترآن است که درخانه های خویش بنشینیم وناظرجنگ این ها باشیم. یکی ازحاضرین دیگرگفت:
خیربرادر! من حرف های ترا تائید می کنم وبرایت اعلام می دارم که همه چیزبه فضل خدای بزرگ آماده است، مشکل افغانستان با کشتن این ویا آن ویا تغیراین رژیم با آن رژیم حل نمی گردد. آنها که می گویند:
« دشمنان خلق باید شناسائی وبه چنگال قانون سپرده شوند ویا آنها که می گویند:
ما به دشمنان دین و وطن فرصت نفس کشیدن نخواهیم داد ویا آنها که ازدیکتاتوری پرولتاریا وحکومت مردم و خدمت به خلق دم می زنند اما به قلع وقمع وزندان واعدام خلق می پردازند، یا آنها که هرکه را با لباس رسمی واداری ویا متعلق به یک ارگان یافتند، چه کمونیست و چه مسلمان را هدف قرار می دهند، هیچ کدام نه تنها راه حل نیست بلکه کشورفقیروعقب افتادۀ ما را فقیرتروعقب مانده تروخرابترمی سازند.
من دردید وبازدید های که با بزرگان وموی سفیدان مختلف داشته ام، من درنامه های متعددی که ازاقشارمختلف جامعه دریافت کرده ام، من برداشتی که از بافت فکری و عقیدتی جامعه دارم به این عقیده ام که بنیاد فکری وعقیدتی کشوربحدی قوی و نیرومند است که بزودی بساط همۀ این اهریمنان را برخواهد چید.
چیزی که ازنظرمن خیلی مهم است این است که نقش ما درپیوند وارتباط اقشار مختلف جامعه، همبستگی ووحدت نیروها، جهت دادن و رهبری سالم جامعه تعیین کننده وحیاتی خواهد بود.
ما باید تمام تلاش وکوشش خویش را صرف تنظیم وادارۀ مردم کنیم تا این خیزش عمومی مردم که ناشی ازاعتقادات قوی مردم ما است به سمت وسوی درست و صحیح که همان اسلام عزیزو راستین است هدایت گردد.
ما باید ضمن تنظیم نیروهای خودی، طی اعلامیه ها وابلاغیه های به سران رژیم مزدوراعلام بداریم که دین و وطن ازخود صاحبانی دارند که به هیچ صورت نخواهند گذاشت تا چنین فضای آلودۀ درکشورحاکم گردد .
و به همین صورت به تمام کسانی که سلاح بدست گرفته وبه روند مقاومت سهیم شده اند نیزابلاغ گردد که دشمنان دین و وطن خواهان نابودی کشوراند واما کسانی که بخواهند با آنها رو دررو قرار گیرند، فقط درسایۀ اسلام و ارزشهای والای اسلامی است که می توانند دراین جنبش عظیم اسلامی شرکت جویند، درغیرآن، هرگونه خود سری و بی پروائی به ارزشهای والای اسلامی که ناشی ازحسد وانتقام و کینه ونفرت باشد نه تنها به حال ملت و مردم ما مفید ومؤثر نخواهد بود، بلکه برعکس، آب به آسیاب دشمن ریختن است .
درجلسۀ امشب تصامیم دیگری نیزگرفته شد وفیصله بعمل آمد تا سرازفردا مسئولین اجرائی هربخش، طرح خود را برای بهبود اوضاع آماده ساخته ولست شهدا وخانواده های شان را که سراغ دارند، تهیه نموده و بزودی با این خانواده ها ارتباط نزدیک برقرارسازند و بررسی کنند که این ها چه تقاضا ها وبه چه کمک ها وهمکاری های نیازخواهند داشت .( ادامه دارد ).
قسمت شانزدهم
گزارشات به حدی هیجان انگیزوتکان دهنده بود که حضار چنین تصوروبردادشتی ارائه کردند که گوئی کشوربه یک بحران عظیمی مواجه گردیده است. بحرانی که همه کس وهمه چیز را درحال فروبردن به کام خود است. بحرانی که در آن امن وامانی نخواهد بود وکسی هم احساس آرامش نخواهد کرد، بحرانی که علاوه برعوامل داخلی، عوامل خارجی نیز درآن سهیم خواهد بود. یکی ازحضار گفت:
« این بحران نیست بلکه جنگی است دربین حق وباطل واسلام و کمونیزم وجنگی است که ما براه نیانداخته ایم بلکه برما تحمیل گردیده است، جنگی که کمونیست های افغانستان با حمایت کمونیزم بین المللی براه انداخته اند، جنگی است که برای سلطۀ فکرواندیشۀ مارکسیسزم – لنینزم برفکرواندیشۀ الهی وانسانی براه انداخته اند، وجنگی است برای سلطه وقبضۀ یک کشوراسلامی واین جنگ به افغانستان خلاصه نمی گردد بلکه افغانستان را تختۀ خیزخود ساخته وسلطه برکشورهای زیادی را درنقشۀ خود دارد. اگر ما که مدعیان اسلام هستیم بصورت درست وصحیح پا به عرصۀ این جنگ، که دراصل جهاد درراه خدا است نگذاریم، اولاً خود ما وسپس سایر کشورهای اسلامی درامان نخواهند ماند.
آنها با سلاح عقیده وبا پشتیبانی یک مکتب مدون به یک فلسفۀ ضد انسانی همراه با فشار، اختناق، تصفیه وبراندازی به جنگ ما آمده اند وقصد آنرا دارند تا همانند مائو، لنین واستالین نه تنها مردم ما را ازدم تیغ بیرون کنند بلکه به هرکسی وحتی هواداران واعضای حزب خود همین که مشکوک شدند ازتصفیه وکشتن هم پرهیزنمی کنند وما نیزبدون الهام ازاندیشه وعقیده وایمان نخواهیم توانست به جنگ آنها برویم.
اگربخواهیم که دراین جنگ برنده شویم فقط یک راه وجود دارد و آن اتکا به عقیده و ایمان و اسلام است که ما را در این جنگ به پیروزی خواهد رساند درغیرآن دسته جاتی که برای انتقام، برای نام وشهرت، برای کسب امتیازات زود گذرومادی و یا انگیزه های قومی، نژادی و یا زبانی به مبارزه بپردازند، شاید بصورت مقطعی به نتایجی برسند اما اثرات آن نه دردراز مدت بلکه درکوتاه مدت نیزچنان زیان آور خواهد بود که غیرقابل تصوراست.
من به شما اعلام می دارم که اگر براستی زندگی را درپرتوارزشهای والای اسلامی می خواهید واگربراستی تصمیم جد ی برای دفاع ازنوامیس ملی و مذهبی خود دارید، پس بناءً خود را برای جهاد در راه خدا آماده سازید، همانگونه که خداوند ( ج ) فرموده است، درغیرآن ازنظر من نه خود را پریشان سازید ونه دیگران را به معضلات بیشتری مواجه گردانید، زیرا در رویاروئی با یک مکتب وآنهم مکتبی که ادعای جهانی بودن دارد با ابزاروافکار سُست وبی بنیاد وباعقده ونفرت وکینه وانتقام نمی توان مؤفقیتی حاصل کرد.
برادران عزیز! اگرما قادرنگردیم، آن گونه که شایستۀ آن است، یک تشکل اسلامی را که برمبنای اصول واساسات اسلام است جایگزین این حرکت های غیرمسئولانه سازیم و درعوض حس نفرت وانتقام، خشونت وقصاوت – عدالت وتقوی را اختیار کنیم بهترآن است که درخانه های خویش بنشینیم وناظرجنگ این ها باشیم. یکی ازحاضرین دیگرگفت:
خیربرادر! من حرف های ترا تائید می کنم وبرایت اعلام می دارم که همه چیزبه فضل خدای بزرگ آماده است، مشکل افغانستان با کشتن این ویا آن ویا تغیراین رژیم با آن رژیم حل نمی گردد. آنها که می گویند:
« دشمنان خلق باید شناسائی وبه چنگال قانون سپرده شوند ویا آنها که می گویند:
ما به دشمنان دین و وطن فرصت نفس کشیدن نخواهیم داد ویا آنها که ازدیکتاتوری پرولتاریا وحکومت مردم و خدمت به خلق دم می زنند اما به قلع وقمع وزندان واعدام خلق می پردازند، یا آنها که هرکه را با لباس رسمی واداری ویا متعلق به یک ارگان یافتند، چه کمونیست و چه مسلمان را هدف قرار می دهند، هیچ کدام نه تنها راه حل نیست بلکه کشورفقیروعقب افتادۀ ما را فقیرتروعقب مانده تروخرابترمی سازند.
من دردید وبازدید های که با بزرگان وموی سفیدان مختلف داشته ام، من درنامه های متعددی که ازاقشارمختلف جامعه دریافت کرده ام، من برداشتی که از بافت فکری و عقیدتی جامعه دارم به این عقیده ام که بنیاد فکری وعقیدتی کشوربحدی قوی و نیرومند است که بزودی بساط همۀ این اهریمنان را برخواهد چید.
چیزی که ازنظرمن خیلی مهم است این است که نقش ما درپیوند وارتباط اقشار مختلف جامعه، همبستگی ووحدت نیروها، جهت دادن و رهبری سالم جامعه تعیین کننده وحیاتی خواهد بود.
ما باید تمام تلاش وکوشش خویش را صرف تنظیم وادارۀ مردم کنیم تا این خیزش عمومی مردم که ناشی ازاعتقادات قوی مردم ما است به سمت وسوی درست و صحیح که همان اسلام عزیزو راستین است هدایت گردد.
ما باید ضمن تنظیم نیروهای خودی، طی اعلامیه ها وابلاغیه های به سران رژیم مزدوراعلام بداریم که دین و وطن ازخود صاحبانی دارند که به هیچ صورت نخواهند گذاشت تا چنین فضای آلودۀ درکشورحاکم گردد .
و به همین صورت به تمام کسانی که سلاح بدست گرفته وبه روند مقاومت سهیم شده اند نیزابلاغ گردد که دشمنان دین و وطن خواهان نابودی کشوراند واما کسانی که بخواهند با آنها رو دررو قرار گیرند، فقط درسایۀ اسلام و ارزشهای والای اسلامی است که می توانند دراین جنبش عظیم اسلامی شرکت جویند، درغیرآن، هرگونه خود سری و بی پروائی به ارزشهای والای اسلامی که ناشی ازحسد وانتقام و کینه ونفرت باشد نه تنها به حال ملت و مردم ما مفید ومؤثر نخواهد بود، بلکه برعکس، آب به آسیاب دشمن ریختن است .
درجلسۀ امشب تصامیم دیگری نیزگرفته شد وفیصله بعمل آمد تا سرازفردا مسئولین اجرائی هربخش، طرح خود را برای بهبود اوضاع آماده ساخته ولست شهدا وخانواده های شان را که سراغ دارند، تهیه نموده و بزودی با این خانواده ها ارتباط نزدیک برقرارسازند و بررسی کنند که این ها چه تقاضا ها وبه چه کمک ها وهمکاری های نیازخواهند داشت .( ادامه دارد ).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر