پروردگارنعمت های عظیمی را نصیب ما مسلمانها کرده است که اگرکمی به برخی ازاین عنایات والطاف بزرگ الهی تأمل نموده وبا احساس وجیبه ومسئولیت عمل کنیم، نه تنها باعث سعادت وخوشبختی خود، بلکه عامل همآهنگی وانسجام، اتحاد ووحدت، همبستگی وتعاون، وبرادری واخوتی خواهیم گردید، که یک فرد مسلمان ویک جامه وکشور اسلامی به آن اکیداً نیازمند است، چیزی که شیرازۀ زندگی اسلامی یک فرد ویا یک ملت مسلمان، وجامعۀ بزرگ اسلامی را تشکیل می دهد.

درحدیث مبارکی ازرسول اکرم ( ص ) نقل گردیده است:

« مسلمان برادرمسلمان است وکسی که نیازبرادرش را برآورده کند، خداوند نیازاورا برآورده کند.» ودرحدث دیگری ازآن حضرت ( ص ) نقل شده است:

« هیچ یک ازشما دارای ایمان کامل نیست مگراینکه آنچه را برای خود دوست دارد، برای برادردینی اش دوست داشته باشد.» دراین حدیث مبارک به صراحت آمده است که برادردینی اش، نه برادرگروهی وحزبی ومذهبی اش. بدبختانه لاکهای ضخیمی که برخی ازما مسلمین به آنها پناه برده ودرآن ها سنگرگرفته، واحساس می کنیم که شاید بهترین سنگردفاع ازخاک ووطن واسلام ومسلمین باشد، اما به مرورزمان مشخص وثابت گردیده است که این خط وخطوط بیش ازآنکه درخدمت اسلام ومسلمین ودرجهت اتحاد ووحدت مسلمین باشد درجهت تضعیف وتجزیه وفروپاشی وحدت جامعه وکشور واسلام ومسلمین قرارگرفته است.

درحدیث دیگری ازرسول اکرم ( ص) اینگونه نقل گردیده است:

« قسم به کسی که جانم دراختیاراوست، تا ایمان نیاورید داخل بهشت نمی شوید وتا یکدیگررا دوست نداشته باشید ایمان تان کامل نیست. آیا شما را به چیزی راهنمائی کنم که اگرآنرا انجام دادید محبت دربین شما ایجاد می شود؟ سلام کردن را دربین خود تان بصورت آشکاررواج دهید.

بدبختانه مسائل قومی ونژادی، گروهی وحزبی، مذهبی وفکری سبب گردیده است که ما ازهدف وآرمان اساسی قرآن واسلام که همانا اتحاد ووحدت صفوف مسلمین است غافل گردیده، درجالها، دامها ووسوسه های نفسانی گیرکرده وبهترین فرصتها، خصوصاً این ایام مبارک وجمعه وعید های را که پس ازآن آمدنی است، ازدست داده وبیش ازپیش درگرداب تعصب ونفرت غرق گردیم.

پروردگاردرسورۀ انعام می فرماید:

« بی گمان کسانی که آئین خود را پراکنده می دارند ودسته دسته وگروه گروه می گردند، تو به هیچوجه ازآنان نیستی وسروکارشان با خدااست وخدا ایشان را ازآنچه می کنند باخبرمی سازد.»

درشرایط کنونی اوضاع به گونه ای درآمده است که این اجتماعات، بجای تحکیم وتوسعۀ مهرومحبت، دلسوزی وترحم، انعطاف پذیری ومصالحت، باعث ایجاد فاصله های بیشترو بیشتردربین مسلمین گردیده ومی گردد، زیرا حرکاتی که با سؤظن وگمان، کینه وحسد، بدبینی ونفرت، تعصب وتنفر، تجسس وعیب جوئی واِشکالات دیگری همراه باشد، برای ما وجامعه ما، وسایرمسلمین زیان آورودرد ناک است.

درحدیث دیگری ازرسول اکرم ( ص) نقل گردیده است: « ای کسانی که ایمان آورده اید، نباید گروهی ازمردان شما، گروهی دیگررا تمسخرکنند، شاید آنان بهترازاینها باشند ونباید زنانی زنان دیگری را مسخره کنند، شاید آنان بهترازاین ها باشند، وهمدیگررا طعنه نزنید ومورد عیب جوئی قرارندهید ویکدیگررا با القاب زشت ونا پسند مخوانید ومنامید. برای مسلمانان چه بد است، پس ازایمان آوردن سخنان ناگواروگناه آلود ( تمسخروطعنه زدن وعیب جوئی کردن وبه القاب بدخواندن) گفتن وبرزبان آوردن! کسانی که ( ازچنین اقوال وافعالی ) دست برندارند وتوبه نکنند ایشان ستمگران اند. ای کسانی که ایمان آورده اید ازبسیاری ازگمان ها بپرهیزید که برخی ازگمانها گناه است وجاسوسی وپرده دری نکنید ویکی ازدیگری غیبت ننمائید، آیا هیچ یک ازشما دوست دارد که گوشت برادرمردۀ خود را بخورد؟ بیگمان همۀ شما ازمرده خواری بدتان می آید، وازخدا پروا کنید، بیگمان خداوند بس توبه پذیرومهربان است. »

این ایام ماه مبارک اگربصورت درست مورد توجه قرارگیرد، هرلحظه ای آن، زمینه سازاِکمال شخصیت هرفرد، هرجمع ودرنهایت جامعۀ اسلامی است چه دردوران تلاوت وتفسیر، چه درعبادات ونماز، وچه دررکوع وسجود وچه درهنگام دعا واظهارنیازبندگان به درگاه پروردگاروچه هم درهنگام نمازهای جماعت وخصوصاً نمازهای تراویح وجمعه وعید که جمع کثیری ازبرادران مسلمان وازاقشارمختلف جامعه گِرد هم آمده وبصورت دسته جمعی به عبادت می پردازند. دراین فرصت های استثنائی ومناسب که بهترین زمان پیوند وارتباط با یکدیگروجامعه ومردمی است که درشرایط عادی این دید وبازدیدها واین رابطه وپیوند ها غیرممکن وحتی محال است، بشرط این که رابطه وپیوند به جهت تحکیم برادری واخوت اسلامی وناشی ازاحساس مسئولیت ووجیبه دربرابرخدا باشد، نه برای قوم وگروه وحزب ویا مذهب ویا طریقه وهدف دیگری، زیرا هررابطه وپیوند وتلاشی که برای غیرخدا صورت گیرد شاید درمراحل اولیه با اِشکالاتی همراه نباشد، اما عاقبت آن زیان آورو با پریشانی وپشیمانی همراه است.

ما دراین گونه اجتماعات ویا درهرپیوند ورابطۀ باید به برادران مسلمان خود اطمینان داده وبه صراحت اعلام کنیم که پیوند ما بدون مقصد وهدف شخصی، گروهی ومذهبی ومحض برای رضای خداوند است. هردید وبازدید مسلمین می تواند پیام دهنده وبا احساس مسئولیت ووجیبه دربرابرپروردگارباشد به شرط آنکه هدفمند وبا برنامه وفقط وفقط برای خشنودی پروردگاروادای رسالت ووجبیبۀ اسلامی وانسانی صورت گیرد. واما اگربالعکس، تحت تأثیر تعصبات ..... ووسوسه های نفسانی قرارگرفته، نه تنها با نگاه های محبت آمیز، با برادران دینی وعقیدتی خود روبرونمی گردیم بلکه با نگاه های رد وتردید، نگاه های اسرارآمیزومعنی دار، سوال برانگیزویا هم حرفها وسخنان کنایه آمیزوشکوه وشکایت با هم روبرو گردیم، حرکاتی که بیانگرتأثرات ونا راحتی های بی اساس وبی مایه وناشی ازافکارنامناسب وبیمار.... است، منافی ارزشهای والای اسلامی وانسانی بوده وحاصلی بغیرازتشتت وپراکندگی بیشترندارد.

پروردگاردرطی آیاتی درسورۀ آل عمران خط وخطوط اساسی را که می تواند عامل خوشبختی وسعادت یک فرد ویک جامعۀ مسلمان گردیده وباید مورد توجه ورعایت قرارداده وبه آن عمل کند بصورت واضح این چنین بیان فرمود است:

« ای کسانی که ایمان آورده اید، آن چنان که شایسته ای اوست ازخدا بترسید ( سعی کنید غافل نباشید تا چون مرگ تان به ناگاه دررسد) نمیرید مگرآنکه مسلمان باشید وهمگی به رشتۀ نا گسستنی خدا ( اوامرونواهی پروردگار ) چنگ زنید وپراگنده نشوید، ونعمت خدا را برخود بیاد بیاورید، آنگاه که برای همدیگردشمنانی بودید وخداوند میان دلهایتان الفت برقرارساخت، پس درپرتونعمت او برای هم برادرانی شدید وبرلبۀ گودالی ازآتش جهنم بودید که شما را ازآن رهانید. خداوند این چنین آیات خود را برایتان روشن می سازد شاید که هدایت شوید. باید ازمیان شما گروهی باشند، دعوت به نیکی کنند وامربه معروف ونهی ازمنکر، آنان خود رستگاراند. ومانند کسانی نشوید که پراگنده شدند واختلاف ورزیدند، آنهم پس ازآنکه نشانه های روشن پروردگاربه آنان رسید وایشان را عذاب بزرگی است.»

یک انسان مؤمن همیشه شاد ومتبسم بنظرمی رسد، اگرچه با غم واندوه فراوان دست وگریبان باشد، واین مأمول زمانی محقق گردیده وبه اوج خود می رسد که به یاران ونزدیکان خود می پیوندد، به برادران دینی وعقیدتی خود وآنهم درصف عبادت ونماز، جائی که خانۀ مشترک اسلام ومسلمین است، واما هرحرکت وتلاش، وهرجمع وگروه، وهرطریقه ودیانتی که باعث شگاف وفاصله درمیان مسلمین گردیده ومسلمین را ازیکدیگرمتفرق وبه یکدیگربدبین، ونسبت به یکدیگرسؤظن وسؤنیت ایجاد کند گناه نا بخشودنی است.

حساب آنهائی که درخدمت بیگانه ودرخدمت اهداف دشمنان ملت ومردم وکشوراسلامی قراردارند، کسانی که برای نابودی ملت ومردم وویرانی کشورکمربسته اند، ازحساب سایرمردم وجامعه جدا است ومشخص است که این گونه افراد ودسته جات برای مطامع شوم خود درخدمت دشمنان ملت ومردم قرارگرفته ودیده ودانسته برای نابودی کشورمصروف اند. بهاءالدین ضیایی21/5/2016